Andermans veren
Voor een keertje een schrijfsel dat niet helemaal van eigen hand is. Een van mijn favoriete schrijvers is Toon Tellegen. Ik heb een grote verzameling van zijn boeken, eentje daarvan heeft als titel “Het vertrek van de mier”: Op een dag besluit de mier van huis weg te gaan. De achterblijvende dieren peinzen over wat verdwijnen is, en spreken over de tijd toen iedereen nog bij elkaar was. Allemaal gaan ze anders met het vertrek van de mier om. De een wordt treurig, de ander gaat nóg meer eten, een derde raakt in paniek. Maar één ding staat vast: ze missen de mier ontzettend.
Met een knipoog naar mijn moeder, lees ik graag een passend verhaaltje uit dit boekje voor.
Hieronder ook de geschreven tekst, immers: wie schrijft, die blijft! 😉
De uil schreef een brief aan de mier:
Geachte mier,
Vindt u het goed als ik u een brief schrijf, ook al bent u weg?
Als ik weg was zou ik dat goed vinden.
Als ik wegging zou ik een briefje achterlaten waarin stond:
Niet zoeken, niet roepen, niet treuren,
niet missen, wel schrijven.
Misschien hebt u wel zo’n briefje achtergelaten
en is dat ook weg.
Ik schrijf u omdat ik iets heb ontdekt.
Als ik u schrijf bent u niet weg!
Wel in het echt, maar niet in mijn gedachten.
Als ik u schrijf zijn mijn gedachten echt,
en is het echt niet echt.
Wist u dat?
Dat heb ik ontdekt.
Nu wordt het licht en ga ik slapen.
Dit was mijn brief.
De uil
Ontdek meer van bonblog
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Mooi!!!