Barbie en Sophia

Sommige artsen doen wat ze beloven, ze bestaan! Daags na mijn bezoek aan de radiotherapeut-oncoloog, werd ik inderdaad teruggebeld en ontving ik niet lang daarna per post de nodige informatiefolders. Zo ben ik ook gebeld door de verpleegkundig specialist MCl/CE/Oncoogisch chirurgie uit Delft, zij heeft met mij doorgenomen welk vervolgtraject ik nu zou kunnen ingaan. Oncologische Revalidatie is aan de orde gekomen, ik heb mij hiervoor aangemeld. Omdat ik heen en weer pendel tussen verschillende ziekenhuizen, is nu met mijn akkoord afgesproken dat het hele revalidatieproject en de contacten hierover overgenomen wordt door Delft. Ik heb gekozen voor die locatie, omdat dat voor mij goed te bereiken is en niet al te ver van huis. Mijn medische gegevens worden ter info opgevraagd in Rotterdam, maar uiteraard blijf ik voor de controles nog wel naar de Daniel gaan.
Op woensdag 21 september a.s. heb ik een eerste afspraak voor een intakegesprek op locatie Sophia Revalidatie Delft. Aan de ene kant vind ik het jammer dat ik er nu pas over heb gehoord, ik had er eigenlijk al veel eerder mee willen beginnen -als ik het had geweten. Aan de andere kant begrijp ik ook wel dat er eerst een bepaalde periode van herstel moest zijn, sowieso van de wonden, zeker ook omdat werken/trainen aan je fysieke conditie een onderdeel is van het programma. Maar goed, blij dat het nu dan de aandacht heeft en dat er eindelijk Actie op mijn lijstje staat.

Verder heb ik links gekregen naar diverse sites met relevante informatie: www.spks.nl www.devruchtenburg.nl en www.kanker.nl
Bij de laatste heb ik mij geregistreerd en kun je o.a. lotgenoten, dicussiegroepen en blogs terugvinden. Hoe simpel kan het zijn, gewoon op kanker.nl…. Ik heb er al even op rondgesurfd, maar wil me er niet oeverloos in onderdompelen. Wel handig dat het er is en dat ik nu weet waar ik iets kan vragen of opzoeken. Bij een vluchtige blik stuitte ik op een stomavraag. Iemand nam voorheen altijd een zetpil voor haar migraine. Haar vraag was “Waar stop ik die zetpil nu in? In mijn stoma?” Gut ja…daar had ik zelf ook nog niet bij stil gestaan bedacht ik mij grinnikend.  Om de vraag die eronder stond schoot ik nog meer in de lach “Hoezo dan? Heb je dan een barbiebutt?” Een Barbiebutt??? Jawel, net als Barbie: geen gat, gewoon glad. Hoe verzin je zoiets. Ik denk dat ik ‘m maar ga invoeren. “Ik heb een Barbiebutt” in plaats van “Mijn anus is geamputeerd”.  Whoehaha.
Hoe dan ook, de volgende fase is mijn Barbieshape weer een beetje terug te krijgen. Fijn als je je eetlust weer terughebt, maar in combinatie met te weinig beweging dreig ik weer een beetje model eigenheimer te worden.  Eigenwijs tot daar aan toe, maar zo’n aardappelfiguur…. nogmaals: Blij dat ik straks naar Sophia mag!