Blog vs Column

Wonderbaarlijk genoeg begin ik al aardig mijn draai te vinden in huisje één.Tegen de tijd dat ik dreig te verhospitaliseren, maken we de oversteek naar huisje twee. Wel vreemd dat Don ’s morgens gewoon naar zijn werk vertrekt en ik hier achterblijf. 

Ik kom aardig terug op kracht, merk ik en dat is superfijn. Het is haast niet voor te stellen dat ik nog geen week geleden op apegapen lag en totaal nergens toe in staat was. Beetje bij beetje komt er weer meer lucht mijn longen instromen. De vraag is of dat dan door de omgeving komt, of toch door mijn dagelijkse portie pred-pilletjes -dat laatste waarschijnlijk. Het was even een gepuzzel om hiervoor een systeem en schema op te zetten en toen ik dat uiteindelijk had uitgedokterd werd de tijd teruggezet. Pffff….nooit een probleem geweest, nooit last van gehad, maar nu leek ik te moeten wennen aan een uur later puffen of vernevelen. Klinkt gek, maar zo’n uur maakt echt iets uit. Maar goed, ik kom er wel uit en hou me intussen braaf gedeisd. 

Vervelen doe ik mij niet, toevallig is mij gevraagd of ik weer een gastcolumn wil schrijven. Afgelopen zomer was er een oproep voor inwoners van Maassluis met de vraag wie eenmalig een gastcolumn wilden schrijven. Ik heb toen een stukje ingezonden en dat is geplaatst. Mijn eerste ‘officiele column’  Mindfful moment  was een feit. Het bleef niet bij die ene keer, daarna volgde een invalschrijfsel Taboe or not Taboe en vandaag heb ik een derde pluk-plak-en-aangepast-schrijfsel ingezonden. Woensdag  1 november wordt Yes, I´m dancing…again geplaatst op Maassluis.nu  

Het schrijven houdt mij dus van de straat en dat komt nu wel goed uit. Alhoewel….

Vandaag ben ik toch ook voor het eerst weer buiten de deur geweest. Opgehaald door zuslief voor een uitje naar mijn KNO arts, die een buisje in mijn slechtst horend oor heeft geplaatst. Er is een -halve- wereld voor me opengegaan! Tof, ik kan weer redelijk normale conversaties voeren met mijn bezoek, en hoef geen antwoorden meer te gokken op verkeerd verstane vragen 🙂 

Op de terugweg hebben we een zak oliebollen gescoord. Mmm…. erg fout, maar ook erg lekker. Misschien een halfje als toetje na mijn verneveling van zometeen? Strak plan, dan meteen ook de laatste pilletjes er maar achteraan. En hoe grappig is het dat ze hier in het huisje matching glazen hebben bij mijn nieuwe medicijnbox!