Nu of straks?

Ik kan twee dingen doen.
Of ik gooi nu de balkondeur open zodat er frisse lucht naar binnen komt, start mijn laptop op en ga een stukje schrijven (moet ik alleen wel de geest krijgen, maar ben daar net even een paar dagen te vroeg mee, zondag pas Pinksteren).
Of ik ga na de komma van mijn vorige zin gewoon relax op mijn dooie gemakkie mijn dagelijkse routine volgen om dan op tijd de voordeur uit te kunnen.

Want, wat was er? Ik kreeg ineens een -Pling- op mijn telefoon. Eentje die ik niet zo snel herken, omdat het een SMS bericht is. App- en emailgeluiden klinken wat bekender in mijn oor-en-implantaat.
Het blijkt een herinnering. Wat nou herinnering? Ik lees dat ik mij op donderdag 28 mei stipt vijf minuten voor mijn afspraak om 11:00 uur mag melden bij de ingang van het Reinier de Graaf, waar ik na bevraging pas mag doorlopen naar de wachtkamer van de KNO.
Kom alleen! Of met max. 1 begeleider.
Verder ben ik welkom, denk ik.

Wat gek. Ik ben maanden uit alle ziekenhuizen en behandelcentra geweerd, op een paar bliksembezoeken na voor mijn astmabehandeling. Wel werd ik regelmatig gebeld door diverse artsen, maar meestal met een vooraankondiging: Over twee weekjes bel ik u weer.

Echter, bij de poli van de KNO zijn ze een beetje op hol geslagen, geloof ik. Neem ik ze niet kwalijk. Het betekent alleen wel, dat ik onverwachts word gebeld door “prive nummer” of “nummer onbekend”. Pas op, wees niet geïrriteerd met opnemen: het hoeft niet altijd een energie-verkoper te zijn of iemand die jou vertelt dat je een prijs gewonnen hebt naar aanleiding van een enquête (waar jij je totaal niets van herinnert), het kan dus ook gewoon mijn KNO-arts zijn.

Al een paar keer heeft hij mij weten te verrassen. Dag mevrouw Groenewout, hoe is het met u- En terwijl ik me nog bedenk Wie is die man, wat wil hij? vervolgt hij –en met uw oren? Oh jaaaa, mijn KNO-arts! Grappig eigenlijk dat als je weet dat hij je over een week gaat bellen, je dan direct zijn naam en stem herkent. Afijn nu dus niet.

Ik sta juist aan één van mijn keukenblokken, die met de nog schone inductieplaat, met mijn hoofd onder de afzuigkap en probeer net mijn lunch-ei van de anti-aanbaklaag te bikken. Heb ik weer.

Ik versta u slecht, een ogenblikje! roep ik haastig en druk de afzuigkap uit, in de hoop dat nu dan niet ineens het brandalarm af zal gaan. Vlug de balkondeur open. Ik ren met de arts aan mijn goeie oor heen en weer door mijn huiskamer. Zeg…ik stoor u toch niet? Eh wat zegt u? Nee hoor, daar ben ik weer… ik hijg nog nét niet, terwijl mijn ei nijdig naar mij sist in de gootsteen.

Tsja….die corona toestand hè, het liefst had ik u een keer hier op de poli gezien, maar ja…dat moet dan nog maar even wachten tot het ergste achter de rug is… Dus vertel ik hem over mijn linker oor waarmee ik best wel weer goed mee kan horen sinds ik dupilumab als astmabehandeling krijg. Mijn rechter oor blijft maar ontstoken en ik hoor er niets mee, maar ben echt reuzeblij met mijn implantaat, ook al neemt het de ontstekingen niet weg.

Ik fax een receptje voor u naar uw apotheek, dat is een ontstekingsremmer voor het oog. U weet het wel hè: er staat OOG, maar in uw geval wil het nog wel eens helpen om ze in uw oor te druppelen. Jaja, ik ben op medisch gebied een beetje afwijkend, ik weet het 😉
Verder wachten we maar af wanneer we u hier kunnen zien, maar we moeten echt voorzichtig zijn en rekening houden met corona. U mankeert immers niet alleen wat aan uw oren…

En dan nu ineens een herinnering terwijl we niets hadden afgesproken. Schiet mij maar lek.

Goed, terug naar mijn overweging. Ging ik nou NU, vóór mijn afspraak iets schrijven of juist daarná -als ik weer thuis ben en meer tijd heb? Iets zegt mij dat dat laatste een betere -en verstandigere- optie is. Maar inmiddels heb ik zomaar wel even aardig wat letters zitten wegtikken….ook zonde van mijn tekst 😉

Oké, dan slinger ik dit alvast wel op mijn blog. Kan ik nu gaan opschieten en kijk ik wel of ik straks als ik weer terug ben de draad nog even oppik….

en ineens moet ik mij haasten…..
Story of my life (check maar bij Don, die weet er alles van)
😉