Huis-tuin- en keuken-getsjilp

Facebook schotelt mij regelmatig een herinnering voor in de vorm van een bericht dat ik ooit heb geplaatst. Vandaag staat er: Op deze dag, 4 jaar geleden. Dan volgt de link naar de blog die ik op die dag schreef met bijbehorende foto van de locatie waar ik m schreef.

Gezeten onder de pergola met de blauwe druiven en naast mijn laptop de enorme mus tegen het wegwaaien van het tafelkleed. De mus die ik een krappe maand ervoor uit de achtertuin bij mijn moeder wegkaapte. Dat was op de dag dat we haar huis, na haar overlijden, na 46 jaar wonen leeg moesten opleveren.
De opper-mus die mijn vader op een dag grinnikend (Nee echt, ze hadden geen kleinere) achter in de tuin had gezet bij wijze van gezelschap voor alle musjes die altijd de restjes van mijn moeders broodje kwamen oppeuzelen. Mijn moeder had de eigenaardige gewoonte om van kadetjes of van die ronde zachte broodjes de bovenlaag af te pellen. Op mijn “Ma, waarom doe je dat nou?” antwoordde ze steevast: Ik eet vogelvriendelijk en strooide dan prompt de ‘korstjes’ rond de grote mus.

Dat is zomaar de eerste herinnering die me te binnenschiet als ik de foto nu zie. Verder zie ik op het tafeltje nog een glas drinken. Waarschijnlijk water met een ietsepietsje limonadesiroop en een paar druiven uit de vriezer. Altijd lekker op zo’n warme dag. Omdat de keuken op de eerste verdieping was, stond beneden een extra koelkast en een kastje met wat servies. Op zich was dat wel handig, maar ik moest wel vooruit bedenken wat ik beneden allemaal nodig had als ik de tuin in ging , maar voor het toilet moest ik dan alsnog naar boven.

Ik denk nog wel eens aan die momenten in de tuin, maar als ik reëel ben dan was dat na mijn “grote operatie” eigenlijk te bewerkelijk en niet echt heel handig meer met al dat trappenlopen. Nee dan toch liever maar hier, waar ik nu zit:

Ik ben inmiddels al helemaal gewend aan het schrijven aan het kleine klaptafeltje bij de openslaande deur. Naar beneden kijkend, heb ik zicht op de kleurrijke goed onderhouden tuin (wel de lusten, niet de lasten!) en recht voor me uit zie ik af en toe een bootje voorbij varen. Op dit moment doet de wind de bladeren van de bomen zachtjes ruisen. De temperatuur is aangenaam en beslist niet te warm. Goed te doen, wat wil dit mens nog meer… Bovendien ben ik van alle gemakken voorzien op dit plekje, want als ik me omdraai:

Zoals ik als zei, van alle gemakken voorzien en zelfs binnen handbereik. Mijn binnenbuiten is meteen ook mijn keukenwoonkamer.
Ach en nu ik dan toch even achterstevoren aan mijn tafeltje zit, denk ik ineens weer even aan het moment dat ik voor het eerst hier binnenliep. Ik had me verbaasd over de ruimte en nog meer over de indeling van de keuken.

In het begin moest ik er wel aan wennen qua logistiek, met name met toevoegen of afgieten van water tijdens het koken. Maar nu weet ik niet beter. Het blijft wel apart, want wie verzint nou zoiets als twee opgesplitste keukenblokken? De vorige bewoners dus. En dat is maar goed ook, anders had het er misschien nog wel zo uitgezien:

Onvoorstelbaar hè…een totaal ander beeld, maar zo zag het er dus uit vanaf de nieuwbouw, tot vlak voordat wij het appartement kochten. Ieder zijn smaak, maar stiekem moet ik toch wel bekennen dat ik blij ben met de huidige situatie. Sterker nog: vanaf volgende week ben ik nog veel blijer. Vanmorgen vroeg werd ik namelijk gebeld dat al het materiaal binnen is bij de installateur. Aanstaande maandag komt hij de airco plaatsen! Yeeeejjjjjjj!! 🙂

Ik zoem nog even in op een stukje keuken:

Kijk, daar waar ik boven de deur dat rechthoekje heb getekend komt een rooster. Daar vlak achter komt aan het plafond in de berging het binnendeel van de airco te hangen (het buitendeel komt op het dak). Onderin de deur komt op de plek van het rechthoekje ook een rooster, dat dient voor de luchtcirculatie. Netjes wel hè?
Enne: minor detail… ja, ik heb iets met mussen 😉 Ik kan maar geen afstand doen van dat foute simpele nep kwantum-schilderij met die enorme mussen. ’t Hangt mij daar prima boven het aanrecht.
Mocht je je al afvragen waar dan de opper mus van mijn papaatje is gebleven….

….die bewaakt tegenwoordig samen met een vriendje uit onze oude tuin de ingang naar ons portiek 😉

Gerelateerde blog:
ARKO