“Vakantie”

Vakantie, dat wil zeggen: Don heeft twee weken vakantie. Klinkt best gek. Als ik nog zou werken had ik uiteraard ook vrije dagen opgenomen en hadden we samen vakantie. In plaats daarvan voelt het voor mij eigenlijk ‘gewoon’, omdat ik zoals alle andere dagen van de week ‘vrij’ ben. Tegelijkertijd is het nu ook ‘ongewoon’, omdat Don de hele dag thuis is.

We hadden al afgesproken dat we dit jaar niet “echt op vakantie” zouden gaan. Eerstens is om corona-redenen voorzichtigheid geboden en willen we liever geen risico nemen, het gaat juist zo goed op astma-vlak. Buiten dat, kwam ineens een airco om de hoek van onze kast kijken en ja, die keuze was snel gemaakt. Hoe je ‘t verder ook wendt of keert, wij kunnen ons budget maar één keer besteden. Geeft niets, ook thuis vermaken wij ons wel. Al was het alleen al het wakker worden zonder wekker, uitgebreid samen ontbijten en uitstippelen waar we veel kunnen voor weinig 😉

Eergisteren was dat bij een doe-het-zelf-zaak, waar de muurverf toevallig in de aanbieding was. Als we nou gewoon óm de verwarming en ons wandmeubel heen verven, dan hebben we toch niet zo heel veel nodig? dacht ik hardop.

En zo werd donkergroen in een middagje ineens omgetoverd tot mint-licht blauw-groenig. ‘n Lekker fris kleurtje. We wanen ons deze paar dagen als in een luxe vakantiebungalowtje. Iedere ochtend opnieuw komen we lekker uitgeslapen uit ons bed de huiskamer ingelopen met een verrassend: Oh ja! Grappig zeg die muur!

Gisteren besloten we melig om de haringstad hier verderop een andere naam te geven en met andere ogen te bekijken. Aldus slenterden we daar als nep-toeristen over de weekmarkt in zogenaamd-Vaals. Ik scoorde er zowaar twee meter stof voor slechts vier euro. Precies in een print en kleur die bij onze nieuwe muur en de rest van ons interieur past. Verder nog wat groentetjes, vers fruit en kakelverse eieren gehaald. Oh ja en ook twee punten vlaai, per slot van rekening waren we nu toch in zogenaamd-Limburg.

Eenmaal weer thuis gekomen, eerst uitgebreid aan de koffie. Daarna lekker relax de één achter de computer om foto’s van een shoot te selecteren en de ander achter het naaimachien om hoesjes voor kussentjes op de bank te fabriceren.
Ik zeg: weer een dag gelukt, veel voor weinig.
Oftewel: Veel lol en met weinig tevreden 😉

Uitgerekend vandaag hebben we bedacht om een dagje naar de Veluwe -onze favoriete plek- de hei op te gaan. De komende dagen lukt niet, dan hebben we toevallig al andere plannen. Dus dat betekent dat we zo meteen, na de spits willen gaan rijden. Het betekent ook dat ik niet uitgebreid de tijd heb voor mijn donderdagse schrijfsessie. Toch wilde ik gauw nog even iets op mijn blogpagina van vandaag plaatsen, echter…

(Neen, bovenstaande afbeelding is niet die van de harten, klaver, schoppen of ruiten heer. Het is een portret van Jan) …ik neig op dit moment zeer sterk naar Jan.

Om misverstanden te voorkomen: neen, ik bedoel niet mijn vriend van vroeger. Ik bedoel Jan die ergens in de begin jaren van 1500, kleermaker in Leiden was. Niet bepaald een Christian Dior deze Janneman (Beukelszoon). In tegenstelling tot, leverde laatst genoemde zelfs geregeld fout en slordig werk af. Hij deed er zijn best niet op en raffelde het maar wat af. Door al zijn mooie praatjes wist hij daarentegen te voorkomen, dat hij zijn werk opnieuw moest gaan maken. Zo is het spreekwoord ontstaan: Hij maakt zich er met een Jantje-van-Leiden af.

In mijn geval is dat op dit moment dus een Bonnietje-van-Maasluis, in de vorm van een afgeraffelde blog. Het is niet anders, Don staat al in de startblokken.
Ja, ja bijna af! Even afsluiten nog… Klaar!
Kom, we kunnen naar de hei, joechei!

(foto volgt, beloofd!) 🙂