Pauzekoek

Er is een nieuwe hobbywinkel in het centrum van Maassluis, oftewel: Hobbystraat in de Nieuwstraat.
Een paar dagen na hun opening werden de corona-maatregels iets versoepeld, waardoor het maken van een afspraak voor winkelbezoek niet meer nodig was. Mooi! Ik kon dus zo maar een kijkje gaan nemen.

Ohh… hoe heerlijk: een waar wol-walhalla! Een lange wand goedgevulde schappen met draadjes om mee te haken en breien. Zoveel soorten, zoveel kleurtjes! Mijn handen gaan daar acuut van jeuken. Neen, niet van eczeem, maar om iets te willen maken. Ik zou wel van alles willen aanschaffen. Gelukkig weerhouden een paar UFO’s (UnFinished Object) mij er enigszins van. Eerst afmaken! Er ligt bijvoorbeeld nog een sjaal die ik aan het breien ben voor Don. Ik ben weliswaar over de helft, maar de winter is voorbij dus die draad pak ik straks in het najaar wel weer eens op.

Ik heb nu meer zin in een luchtig haakprojectje. De kleur van het katoen dat ik daarvoor in gedachten heb, blijkt nog niet op voorraad. Zul je altijd zien: een overvloed aan kleuren, maar nee, mevrouw wil per se die ene die er niet is. Geen nood, het wordt voor me besteld.

Nieuwsgierig neus ik nog even verder tussen het ruime assortiment crea-bea materiaal. Er is ook een aparte hoek ingericht met bakspullen: diverse soorten kant-en-klaar bakmeel, garnering, vulling en al het nodige bakgerei. Dan valt mijn oog op een zakje bak-mix voor Pauzekoeken.

Wat moet ik me daar nou weer bij voorstellen? Net als ik me dat afvraag, zegt de meneer van de winkel: Kijk eens, hier heeft u een stukje om te proeven, vanmorgen gebakken. Hij overhandigt mij een plakje verpakt in cellofaan. Het ziet er een beetje uit als ontbijtkoek. Als ik het later thuis bij een kop koffie proef, blijkt het ook zo te smaken. Of nou, het is eigenlijk iets meer ‘fluffy’. Mmmm, lekker!

Als ik vluchtig door Facebook scroll, zie ik ineens een foto van de Pauzekoek voorbijkomen. Aha! Laat ik daar eens een reactie onder schrijven. En zoals je ziet…ook daar is op gereageerd:

Gisteren ontving ik een appje dat mijn bestelde katoen binnen is. Ha fijn, meteen maar even ophalen. Als ik mijn nu-al-favoriete-winkel binnenloop en nog weer even een schuine blik werp op de zakjes bak-mix, komt de winkel meneer me al lachend tegemoet. Dat zie ik aan de pretstreepjes bij zijn ogen die boven het mondkapje uitkomen. Hahaha… u gaat het proberen? -Huh?- Ik las al zoiets!

Oooh! Ineens schieten me de berichtjes op Facebook te binnen. Oh dat! Nou nee… ik heb nogal “een naam” als het om bakken gaat…zeg ik aarzelend. Ja, zoiets dacht ik al te begrijpen! Maar geloof me, dit is zó makkelijk….dit kan iedereen!
Hahaha, nu is het mijn beurt om te lachen, want ach meneer….dan nóg bezit ik de gave om er totaal iets anders van te bakken, u moest eens weten…Ik ben beter met draadjes.

Op het etiket van de bak-mix, lees ik dat je alleen maar een beetje water hoeft toe te voegen, plus de Mekufa die er apart wordt bijgeleverd. Mekufa, ik heb er nog nooit van gehoord, maar het kleverige zoete goedje zou er onder andere ook voor moeten zorgen dat het deeg ‘soepel’ wordt. De substantie in het potje doet me een beetje denken aan Vicks vaporub (trauma uit mijn kinderjaren…) Maar goed, dit is dus het geheime ingrediënt van de ‘Fluff’?
Hmmm. Dan toch maar een poging wagen?

Oké, nou dat belooft wat. Als ik de beschrijving mag geloven, kan het inderdaad nooit moeilijk zijn. Sssst! Laat me het nou maar gewoon proberen. Wat is trouwens een Vlinder??

Klik hier voor filmpje Deeg Pauzekoek

Als ik zo naar het filmpje cq de gardes kijk, dan vermoed ik dat een Vlinder waarschijnlijk toch een essentieel onderdeel van het geheel had moeten zijn….
Intussen begint mijn onderbuikgevoel raar te doen (en dit keer niet door alle operaties 😉 )

Klik hier voor filmpje Pauzekoek is klaar

Klik hier voor filmpje Pauzekoek in repen

Moraal van het verhaal: Als iets te mooi klinkt om waar te zijn…. dan is dat zo. Of nou, dat geldt zeker voor mij als het om bakken en koken gaat.

Ik hoor de stem van mijn moeder zaliger: De geur is goed! Eén van haar gevleugelde uitspraken, na vele van mijn kookpogingen. Soms wekt de geur van mijn gerechten inderdaad de indruk, dat het om een culinair Indisch hoogstandje gaat. Neem je echter 1 hap…dan weet je genoeg. Klap in je gezicht…en wég illusie. Grinnik.

Mijn moeder wist een gerecht -soms- dan nog te redden. Zij verstond feilloos de kunst om te proeven welk ingrediënt er precies ontbrak, of juist te veel aanwezig.
Ik daarentegen, versta feilloos de kunst van het misbakken en daar hoef ik maar weinig voor te doen.

Zucht, ik moet het dus doen met de geur van Pauzekoeken, het ruikt heerlijk, ik krijg er echt trek van. De smaak is echter bitter. De eindsubstantie heeft niets weg van een fluffy natuurspons, maar meer van een stuk puimsteen van de pedicure.
Toch die Vlinder?

Pfff…. ik neem vanaf nu maar even bakpauze hoor. Ik ben d’r klaar mee. Ik wacht wel tot ik een “hoe maak ik”-filmpje van de Pauzekoek op Facebook voorbij zie komen. Dan gooi ik ‘m misschien nog een keer simultaan in de herhaling. Want serieus, het is echt een lekkere koek. Vooral als iemand anders ‘m maakt.
Oh! Daar zeg ik zoiets! Wanneer is mijn zusje ook al weer vrij? Whoehaha!

Tot slot wil ik nog toevoegen dat dit schrijfsel beslist NIET bedoeld is om de bak-mix(en) in een negatief daglicht te plaatsen. Ik neem zelf de volledige verantwoordelijkheid voor bovenstaand eindresultaat.