Zien!

Vele anderen, ik zelf inclusief, hebben het al zo vaak gezegd: “Een beeld zegt meer dan woorden”.
Daarbij komt ook nog dat iedereen zo zijn eigen gedachten heeft bij het zien van een beeld. Vaak ‘zie’ je meer dan alleen maar de feiten. Zoals: wat komt het eerst bij je op? Versus: wat staat er werkelijk op het plaatje?  Laat ik het vandaag eens uitproberen en beginnen met de woorden. 

Wat komt het eerst bij me op? Ik hoef niet lang na te denken over het antwoord als ik naar een plaatje uit het verleden kijk dat voor me ligt. Ik zie onmiddellijk een adelaar. Die staat fier, spreidt zijn vleugels wijd en slaat die als een gevederde mantel om zijn jongen. Van mij, mijn trots, niet aankomen, ik zal over jullie waken, straalt het uit. 

Zie je? Dat doet verbeelding dus met mij. Die adelaar staat namelijk niet echt op het plaatje, maar dat is wat het in me oproept. Dan kijk ik nog eens en zie het echte plaatje -en heb er nog steeds mijn eigen gedachten bij:

Een man staat recht, spreidt zijn armen wijd en slaat die als een gespierde bescherming om zijn jongens. Van mij, mijn trots, niet aankomen, ik zal er altijd voor jullie zijn.
Als ik naar het beeld kijk voel ik het tegelijkertijd overkomen als Krachtig en Zacht, Liefdevol en Kwetsbaar. Het is al even geleden, maar ik herinner me het mooie plaatje nog steeds.

Inmiddels is de tijd verstreken en zijn jaren sinds dat mooie plaatje voorbijgegaan. Er is veel veranderd in de wereld om ons heen, wat heel normaal is. Echter, wat niet normaal zou moeten zijn, is dat de veranderingen van vandaag steeds meer lijken te verharden, verbitteren, vereenzamen, voor- en veroordelen. Kracht en Kwetsbaar staan lijnrecht tegenover elkaar. Waar zijn Zacht en Liefdevol gebleven?

Gelukkig hebben sommige dingen stand gehouden, al is niets vanzelfsprekend. Een Pling! op mijn telefoon laat weten dat er een berichtje binnenkomt. Als ik op mijn scherm kijk, denk ik als eerste: Hee, daar issie weer! De geschiedenis lijkt zich te herhalen, als ik het plaatje zie. Zoals ik al zei: gelukkig houden sommige dingen stand!

Spontaan verschijnt het beeld van de adelaar weer op mijn netvlies. Wat een herkenbaar plaatje! Door de tijd heen, nog altijd met zijn vleugels wijd gespreid. Temidden van al het tumult om hem heen, heeft hij stand gehouden voor zijn jongen die uitgevlogen zijn. Met hier en daar een veertje minder, houdt hij altijd hun schuilplekje voor ze open. 
Ik glimlach en met een warm gevoel kijk ik dan nog eens naar het werkelijke plaatje. Dat laat het allemaal natuurlijk net ietsje anders zien, namelijk:

Ja hoor, hij is het! Als rots in de branding is daar de man -door de tijd heen vergrijsd- met zijn nog altijd gespierde armen gespreid opzij, liefdevol om de schouders van zijn jongens. Het lijkt een beetje op het plaatje van weleer, maar toch is dat het niet helemaal. Er is weldegelijk verschil. Zo staan ze nu bijvoorbeeld niet, maar ze zitten.

Op een muurtje zie ik een klein dapper mannetje dat amper al kan staan. Wel zit hij daar stoer met zijn kleine beentjes recht vooruit. Ach en kijk, de anderen zijn gewoon bij hem aangeschoven. Kracht, kwetsbaar, liefdevol, zacht…. vier op een rij. En och, dat kleine mannetje: Hij is het helemaal en steelt de show. Hij maakt het verschil!

Het tafereel is allesomvattend en maakt ieder woord overbodig, ware het niet dat ik een gedichtje vond van Toon Hermans dat er niet bij zou misstaan.

ZIEN

Het leven heeft mij dag aan dag
heel duidelijk laten blijken:
de mooiste dingen die je ziet
die zie je zonder te kijken.
Ze blijven bij je bovendien,
je hebt ze met je hart gezien.

~Toon Hermans

Ik zou het iedereen willen aanraden: kijk eens met je hart!

Met dank aan mijn zusje, die niet alleen deze foto stuurde, maar ooit ook een zwager voor mij vond en familie creëerde. Nu kan ik lekker meegenieten en ook trots zijn op al haar mannen en de prachtige vrouwen aan hun zijde. Alhoewel…. laat die allerkleinste op links daar nog maar eventjes mee wachten 😉