Oud?

Hoeraaa, ik was deze week jarig! En yep, ik ben nu 65. En jaja, als ik sommigen mag geloven, is dat oud. Want: ‘Vroeger’ ging je met pensioen als je die leeftijd had bereikt en dan was je “oud”. Zo luidt de redenering. In het ergste geval werd je naast die bestempeling dan ook nog eens zo benaderd. Best gek eigenlijk, nu ik er over nadenk. Nu lijkt het immers alsof daar de grens ligt van de overgang van jong -of feitelijk middelbaar- naar oud.

Is het sowieso reëel om oud te koppelen aan een gebeurtenis of aan de cijfers van een leeftijd? Oké als iemand met pensioen gaat, komt het nog wel voor, schetste ik hierboven al. Maar hoe zit dat dan bij het krijgen van bijvoorbeeld een nieuwe knie of heup, want dat is heus niet altijd leeftijdsgebonden. Of wat te denken over hulpmiddelen? Hoe vaak ik niet om me heen heb horen zeggen: “Ja dáhág! Ik ga toch zeker niet met zo’n ding lopen! Zo oud ben ik nog niet hoor!” Dat sloeg dan op een stok of -erger nog- een rollator. Hoe oud moet of mag je dan zijn om er wél mee te lopen?

Ik schafte mijn Rollz aan toen ik 59 was en precies in die periode begonnen mijn haren ook nog eens steeds sneller en dus zichtbaarder te vergrijzen. Het grappige is, dat kinderen het totale plaatje op hun eigen manier interpreteren. Bovendien nemen ze vaak geen blad voor de mond. Heerlijk eerlijk! Soms zou je weer even kind willen zijn om er een keertje van alles spontaan uit te mogen flappen, zonder erop aangesproken te worden.

Zo stapte er, tijdens een blokje om op straat, ooit een meisje recht op me af. Wijzend naar mijn rollator vroeg zij: Waarom heb jij die? gevolgd tot de onmiddellijke conclusie: Jij bent toch nog niet oud? 

Een ander kind volgde mij door de gangpaden van de supermarkt en leek mij een tijdje te bestuderen. Uiteindelijk werd mij nieuwsgierig gevraagd: Ben jij al oud? Ik schoot in de lach en vroeg terug: Denk jij dat, omdat ik met deze rollator loop? Nee, antwoordde het kind, omdat jij grijs bent. 

Tijdens een feestje zat ik op een stoel, terwijl ik met mijn armen op mijn Rollz leunde. Een klein jochie kwam vlak voor me staan met zijn handjes brutaal in zijn zij. Ik moest erg om hem lachen en vroeg: Is er iets? Wil je mij soms iets vragen?
Ja! zei het ventje, Hoe oud ben jij?
Jij mag raden, grinnikte ik.
Eehmmmm….. 46! hij riep het uit, alsof het het winnende Bingo-getal was.
Mis! 64! verbeterde ik hem.
Hij keek me aan en leek een ogenblik heel diep na te denken. Toen stak hij zijn vinger in de lucht en zei triomfantelijk: Bijna goed!

Heerlijk, kinderlogica! En zie je wel… leeftijden zijn maar cijfers! 😉
Toch draait het naast getallen ook om iets anders: Conditie. Als je het mij vraagt, beïnvloedt een conditie hoe je iets of iemand ziet. En helaas wordt daar best nog vaak naar geoordeeld, ongeacht de feitelijke cijfers van een leeftijd. Ik schrijf expres ‘een leeftijd’ in plaats van ‘iemands leeftijd’, omdat ik nu aan een tafeltje naast mijn boekenkast zit en me direct een ander voorbeeld te binnen schiet.

Ik werp schuins een blik op mijn collectie leesvoer. Ik zie boeken staan, die ik ruim voor een van mijn dansopleidingen aanschafte. Dat was pakweg 23 jaar geleden. Sommige zijn gebonden en een enkele heeft zelfs nog een extra losse kaft om de omslag ter bescherming. Deze exemplaren zien er wonderbaarlijk keurig uit en zijn best nog in goede staat. Desondanks zou ik er in een verkoop-advertentie absoluut niet de afkorting ‘z.g.a.n.’ bij durven zetten.  

Er staan ook paperbacks, die duidelijk meer te verduren hebben gehad, dat is goed te zien aan pagina’s die losgeraakt zijn of zelfs gescheurd. Nog weer andere boeken hebben bladzijden van een bepaalde papiersoort, die van wit naar gelig zijn verkleurd. Kortom: allemaal uit dezelfde periode, doch zichtbaar in een andere conditie verkerend.

Mijn meest recente aanschaf is van nog niet eens zo heel lang geleden. Meteen al bij het openvouwen van het bundeltje, viel er pardoes een pagina uit. Direct gevolgd door nog een paar -want als er één schaap over de dam is…. Waarschijnlijk een slecht gelijmde rug. Of, wie zal het zeggen, misschien een vrijdagmiddag/maandagochtend-exemplaar? Doet er niet toe, ik wil er eigenlijk mee aangeven, dat dit boekje van amper een half jaar, nu al overeenkomsten toont met die ene paperback van 25 jaar.  Conclusie: Wat je ziet is de conditie. Niet hoe oud de boeken zijn.

Dus ja… Wat is oud? Stel die vraag aan meerdere personen van verschillende leeftijden en ik weet zeker, dat je de meest uiteenlopende antwoorden kunt verwachten.
Ach, weet je, laat mij maar gewoon “het nieuwe oud” zijn in de veronderstelling, dat ik nog van alles kan -ja in mijn hoofd zeer zeker 😉 Maakt mij niet uit, zolang de Wil er maar is, vind ik de Weg ook nog wel -ook al is dat op de een of andere creatieve manier. En me gedragen naar mijn leeftijd? Grinnik. Ik begrijp de strekking van wat bedoeld wordt wel hoor, maar soms ik heb er maling aan of het nou eigenwijs is of niet. Ah, daar zeg ik nog zoiets: eigenwijs….eigen wijze.

Van mij mag iedereen een eigen wijze hebben en zelfs delen. Zolang die maar niet opgelegd wordt, want daar heb ik een broertje aan dood. Hihihi… nu ben ik vast en zeker oud, want wie kent (en gebruikt) die uitdrukking nou nog anno 2022! Whoehaha!

Maar zonder gekheid, ik zeg: Respect voor alle soorten, vormen en getallen van oud!

Overigens….ik bedenk me zojuist: de enige die écht oud is hier bij ons thuis, dat is het stuk kaas in onze koelkast!