Zin in vakantie

Een dunne reep van een centimeter breed heeft de vorm van een cirkel met een hap eruit  als een soort C. Het binnenmateriaal is stevig en flexibel, de uiteinden kunnen iets uit elkaar getrokken worden. Zodra je het dan weer loslaat, springt het ding terug in de originele vorm. Het buitenmateriaal is van een groene zachte pluizige stof. Op twee plekken aan de buitenkant van de C, zijn kleine bijna ronde bruine lapjes fluffy stof genaaid met kleine stiksteekjes. Het lijken twee koekjes, ik zou er zó in happen -maar lekker lijken ze me niet. Op één zo’n rondje staan letters geborduurd. Een woord.. zou het een merknaam zijn?

Laat ik het eens van een andere kant bekijken, ik kruip ‘in de huid’ van het ding:

Pff wat is het hier binnen heet tussen al die rekken, maar het komt natuurlijk ook door mijn pluizige groene jas. Waarom hebben ze mij niet met al mijn maatjes buiten gezet? Daar vallen we veel meer op. Ik hang al zo lang aan dit rek, hoe lang zou het nog duren? Tot ik verbleekt ben door de zon? Nou, dan wil helemaal niemand mij nog kopen. Helaas zie ik de laatste tijd bar weinig kindertjes…die komen nog wel eens op me af. “De scholen zijn weer begonnen”, hoor ik het meisje bij de kassa zeggen. O jee… als dát zo is, dan kan ik het wel schudden. Ik zie het somber in. Ik hang hier waarschijnlijk nog tot de herfstvakantie. Zucht.

Maar wacht eens! Wie zijn dat? Die twee mensen die daar met hun honden aan komen lopen? Eigenlijk heb ik het niet zo op honden. Laatst beet er nog eentje mijn maatje van het rek. Ik ben blij dat ik een haakje hoger hang. Oh, gelukkig blijft een van de mensen bij de hondjes buiten. Krijg nou wat, de ander komt recht op mij af! Nu gaan we het beleven.

Hola meneer! Jij met je grote handen! Doe eens niet zo ruw.. auww! Weet u wel hoe pijn het doet als je zo’n prijsstickertje eraf rukt zoals u doet? Zeker nooit uw snor geharst? Trouwens, was ú van plan mij te kopen….en gaat u mij dan ook gebruiken? Hahaha… dat wil ik wel meemaken.

Of word ik op een van die hondekoppen gezet, nee toch?? Oh..gelukkig niet. Ik word ingepakt! Spannend, maar wel donker ineens. Nu zie ik niets meer, maar voel en hoor dat ik in een auto lig. Jippie ik ga op reis! Bestemming onbekend…waar zou ik naar toe gaan en voor wie ben ik?

Op mijn verjaardag kreeg ik van vrienden een pakje, het woog haast niks. Nieuwsgierig naar wat er in zou zitten, trok ik het papier eraf en begon toen hard te lachen. 

Wat ik zag associeerde ik meteen met Vakantie en om precies te zijn bij zo’n huisjespark in de natuur. Ach hoe vaak zijn we er niet samen geweest, ontelbare keren. In het voorjaar of in het najaar en vaak allebei de seizoenen. Ik weet zeker dat we in al die jaren op wel tien verschillende parken zijn geweest van één specifiek vakantiepark-keten. Hi hi, dan werden we al melig bij aankomst door de levensgrote park-mascotte die iedere vakantieganger bij de ingang verwelkomt.
Haha…ben ik daar 65 voor geworden? Om eindelijk ‘het vriendinnetje van’ te zijn met mijn troffee 😉

Wie mijn blog van een paar weken geleden (“Hobby – lekker bezig”) gelezen heeft, begrijpt dat ik het bovenstaande geschreven heb naar aanleiding van een opdracht bij een schrijfbijeenkomst. Eén van de voorwerpen die we mee moesten nemen, was in mijn geval dus het Bollo-diadeem (en nee, toch niet de vleeshamer of het veertje!)

De eerste opdracht was om het voorwerp objectief te bekijken en er dusdanig over te schrijven. Er volgde nog een opdracht en ook eentje waarin je je verbeeldt dat je zelf het voorwerp bent.
Tot slot was er dan nog het zogenaamde Klaar-in-vijf-minuten-gedicht (naar een concept uit Art journaling van Jenny de Bode)
Het gedicht bestaat uit zeven regels volgens onderstaande instructie:

regel 1:  Benoem/beschrijf het voorwerp waar je net over geschreven hebt in een korte zin
regel 2: Verzin een regel met een emotie erin
regel 3: Verzin een regel met een geluid of een geur
regel 4: Verzin een regel met je handen
regel 5: Verzin zelf een regel
regel 6: Herhaal de eerste regel
regel 7: Herhaal de tweede regel en maak er een vraag van

Eerlijkheidshalve moet ik opbiechten, dat ik mijn eerder geschreven gedicht zojuist wat aangepast heb. Mijn oorspronkelijke versie van vijf minuten liep namelijk niet zo lekker. 

Bollo oortjes op mijn hoofd
Ik voel me blij als een kind dat een vakantie is beloofd
Heerlijk in het bos, ruisende bladeren, vogelgekwetter, de geur van mos
Mijn handen fatsoeneren het groene diadeem in mijn haren
terwijl ik terugdenk aan fijne vakanties van voorbije jaren
Bollo oortjes op mijn hoofd
Voel ik me daardoor blij als een kind dat een vakantie is beloofd?

Mocht iemand zich vervelen… ik zou zeggen: pak een willekeurig voorwerp en schrijf!

Met dank aan Elly voor de inspiratie bij haar Mijmeren op Papier!