Pauze…

Een week lang: alle dagen erop uit, alle dagen buiten. Genieten van vrij zijn en niets moeten.

Stilte, bomen, pikdonkere nachten, zacht water. Vogeltjes voor het raam en iedere dag een konijntje dat de veranda niet op durft te komen. Picknickbankje op de hei, pannekoekenhuisje in het bos. Kunst bezoeken in de openlucht, soms binnen. Veel wandelen in de natuur. Oké, soms ook langs winkeltjes: een knalgroene jas, zou ik het durven? 😉 Luieren, lezen, ’s avonds loom van het buitenleven overdag. Lekker slapen zonder wekker. Verse broodjes, gekookte eitjes. Geen haast. Ga jij eerst douchen of zal ik? Doe jij maar, ik blijf nog even zitten met het ochtendzonnetje lekker warm op mijn rug. 

Met andere woorden: Vakantie! 

Geen afspraken, op eentje na: een bezoekje aan mijn collega die ik leerde kennen toen ik op mijn 19e jaar in dienst trad bij een handelsonderneming waar zij bij de holding werkte. Het contact is altijd gebleven, ook al zien we elkaar niet veel -zeker niet omdat zij al een aantal jaren in het noorden van Duitsland woont. Niet echt naast de deur, maar bijvoorbeeld wel een mooi ritje voor in een vakantie. Nu dus. Beslist de ‘moeite’ waard geweest! Wat was het een super gezellige dag! Eentje om te koesteren en dankbaar op terug te kijken.

Inmiddels zijn de laatste uurtjes van ons weekje weg ingeluid. We zijn net weer terug in ons huisje na een dag op pad met een laatste weidse blik over de prachtige Veluwe. My all time favorite. Don is wat te eten halen in het restaurant, dat geeft mij de gelegenheid voor snel nog even een poging tot schrijven. Het wordt een korte blog, moet kunnen -ook mijn blog viert een beetje vakantie. Volgende week ben ik er weer wat uitgebreider.

Ik ga nog even genieten van mijn pauze hier!