Quotes

Zelden was ik zelf zo geobsedeerd door een van mijn eigen blogs als de afgelopen week. Leuk hoor, dat ik in betreffende blog (“Voor wie”) het wel of niet schrijven van een boek aanzwengelde. Ik heb door alle jaren heen wel eens meer een dergelijke kreet geslagen als “Oh daar kan ik wel een boek over schrijven!” of inderdaad die ene: “Ooit schrijf ik een boek” Ik kraam wel eens meer wat uit.

Maar dit keer is anders. Vermoedelijk komt het onder andere door alle positieve reacties en aanmoedigingen die ik ontving. Jeetje… daar werd ik toch even stil van. Ik plaatste prompt als tegenreactie op Facebook een foto van een sweatshirt met groot opschrift “No Pressure”. Zogenaamd was ik van plan om die aan te schaffen als grap: Nee hoor, ik voel me totáál niet onder druk gezet 😉 

Toen ik echter verder zocht naar de herkomst van het opschrift, kwam ik pas tot de ontdekking dat No Pressure een of andere heavy metal band is. Wist ik veel! Mijn metal houdt op bij Metallica en dan nog het liefst in combinatie met een symphony orchestra.

Whoehaha… ik zie mezelf al lopen in zo’n No Pressure-shirt en dan verbaasde fans uit die scene tegenkomen, die me dan aangapen. Zo van: Wat?! Jij een heavy metal chick? -Ja, hoezo niet?- Ik durf te wedden dat ik met mijn hoofd en haren nog stevig zou kunnen headbangen ook. Oké, of ik mezelf daarna dan nog in evenwicht rechtopstaand kan houden, is nog maar de vraag. Meer waarschijnlijk is, dat je mij daarna met een whiplash van de vloer kunt opvegen. 

Laat maar en laat dat sweatshirt ook maar zitten. Ik hoef dat opschrift niet constant te lezen om mij eraan te helpen herinneren dat er absoluut ‘geen druk’ is. Ik doe mijn ding toch wel op mijn manier en op mijn tijd. Ik weet dat het wel goed komt, ook als het zaadje dat ik pardoes in hopelijk goede aarde heb laten vallen, slechts een ieniemienie maanzaadje is. Gaandeweg laat ik het maar ontstaan.

Intussen blijf ik mijn spinseltjes en ingevingen opschrijven in mijn oranje boekje, mijn verzameling van inspiratie en houvast. Het wordt overigens wel tijd dat me weer eens wat dingen te binnen schieten Beter gezegd: ik ‘moet’ weer wat aandachtiger luisteren naar het fluisteren, al dan niet tussen de regels door. En met heuse belangstelling kijken naar wat er werkelijk om me heen gebeurt. Dan kan ik mijn boekje weer aanvullen met steekwoordjes of flarden tekst.

Bij het doorbladeren zie ik namelijk, dat ik aardig wat stukjes tekst heb weggestreept en verwerkt in mijn blogs. Verspreid staan haastig geschreven quotes, die ik ergens heb opgevangen of gelezen.  Ik sla het boekje willekeurig open. Op de linkerbladzijde lees ik een drietal citaten die kennelijk ooit mijn aandacht trokken. Ze zijn van een filosoof, Albert Camus.

“Loop niet achter mij aan, ik zal misschien niet leiden. Loop niet voor mij uit, ik zal misschien niet volgen. Loop gewoon naast mij en wees mijn vriend.“

Oh ja. Ik weet nog dat ik dacht; Als ik het had bedacht, dan had ik die derde zin ietsje anders geformuleerd: Loop gewoon naast mij en wees vooral jezelf.

“Midden in de winter begreep ik eindelijk dat er in mij een onoverwinnelijke zomer huisde.“

Iedere keer weer als ik dit zinnetje lees, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Tussen alle winterse sneeuwbuien, herken ik ook dat zomerzonnetje in mij wel 🙂

“De mens is het enige schepsel dat weigert te zijn wat hij is.“

Hier moest ik smakelijk om lachen, omdat inderdaad bijvoorbeeld een kat gewoon een kat is en een tafel een tafel. Zij zijn wat ze zijn en iets anders worden, lukt ze zelf niet. De mens daarentegen….

Op de rechterbladzijde staat schots en scheef in mijn hanepoten:

Als je je kwetsbaar opstelt kunnen anderen je niet meer kwetsen, want wat heb je dan nog te verliezen als je jezelf zo openstelt?  

Ah ja! Ik herinner me weer dat ik het heel snel -anders was ik het weer kwijt-  wilde opschrijven toen zij deze woorden uitsprak. Dat was in een televisieprogramma en “zij” was Roxeanne Hazes. Grappig genoeg, heb ik onder haar uitspraak later een citaat van Amerikaans schrijfster Maya Angelou, gekrabbeld:

Een vogel zingt niet omdat hij een antwoord heeft, hij zingt omdat hij een lied heeft.

Hihi… Joost mag weten waar ik dat ook al weer opgeduikeld heb. Beide quotes van de rechterbladzijde zou ik trouwens zomaar kunnen toepassen op mijzelf, refererend aan mijn schrijven. 

Zo staan er her en der meer quotes, die ik nu beslist niet ga opsommen. Het zou teveel ineens zijn en ik heb het idee, dat uitspraken hierdoor hun kracht verliezen. Overdaad schaadt immers, dus voor nu is het wel genoeg. Alhoewel…

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of jullie een favoriete uitspraak of citaat hebben. Misschien zelfs wel een klein versje van ‘ooit gehoord’, dat je zomaar uit je hoofd kunt opdreunen. Ook leuk!
Oooo ja! Wacht…nu ik dit zo zeg, schiet me ineens een rijmpje te binnen dat ik zeker meer dan 40 jaar geleden heb overgenomen van een -inmiddels overleden- collegaatje Willy. Zij declameerde het destijds altijd (en ik nu nog regelmatig) zodra iemand een zucht slaakte. Soms, als ik de eerste regel uitgesproken heb, is er iemand de tweede regel kent en aanvult. Vervolgens brei ik het eind er dan aan. Ik citeer:

” ’n Zucht geeft lucht
aan een hart vol smart.
Was hij wat nader en zij wat dichter,
dan werd de zucht voor beiden lichter.”

Zeg nou zelf, het wordt toch veel leuker of interessanter als je af en toe zo’n ‘andermans-zinnetje’ toepast? What’s yours?