Associeer eens!

Heerlijk, ik hoef vandaag de deur niet per se uit. Ik zit aan mijn schrijftafeltje voor mijn Franse balkondeuren en zie hoe de takken van de bomen heen en weer zwiepen door de storm. De vlaggenmast van het huis aan de overkant staat zo mogelijk nog fanatieker te zwaaien, ik hou mijn hart vast. Het wachten is op een “krák” waarmee het afgebroken ding op de auto belandt die ernaast geparkeerd staat.

In de verte zie ik witte schuimkoppen op de golven van het anders zo rustig oppervlak van de Waterweg. De cruiseschepen die eroverheen voorbij glijden, hebben daar waarschijnlijk niet zoveel last van, maar af en toe zie ik zo’n klein bootje op en neer deinen.. Brrr mijn maag draait al om bij de gedachte dat ik daar nu op zou zitten. Wel stoer in dit ruige weer. Dapper ook. Maar nee, ik beschouw vandaag als lekker-thuisblijf-weer.

Ik vond in mijn voorraad la een “choco bal”, gekregen met Kerst. Het ziet eruit als een kerstbal en is gemaakt van chocola. Als ik naar de afbeelding op de verpakking kijk, lijkt het gevuld te zijn met mini marshmallows. Ehm ja? En dan? 

200 ml melk koken, staat er. De bal in een kommetje doen en de gekookte melk eroverheen gieten, roeren…en klaar is je chocolademelk. Aha simpel, kind kan de was doen. Het lijkt me wel erg machtig. Ik kan het ding natuurlijk ook als een eitje de kop in tikken en ‘m dan gewoon zo opeten. Hm. Ik kies voor nog een derde optie. De caloriebom verdwijnt terug in de la tot ik ‘m heb “verdiend”, dat is: na een training bij de fysio, na een dansochtend of na een stevige strijkpartij. Voor nu hou ik het op koffie, zwart zonder suiker. Oké met een piepklein amandelkoekje erbij dan -onder het mom: amandelen zijn gezond.

Ik kocht de koekjes gisteren bij een galerie, waar ik een gezellig schrijf-ochtendje had met wat dames van “Mijmeren op papier.” We lieten ons inspireren door de uitstalling, expositie -of hoe je het ook noemen wilt- van wel honderden vintage kerstboom-versierinkjes. Mijn mond viel open van verbazing toen ik binnenkwam en me liet overweldigen door een enorme verzameling nostalgie. Ik kwam ogen tekort, prachtig!

We zaten aan een klein tafeltje en bestelden eerst koffie en thee, waar we koekjes in formaat damsteen bij kregen. Lekker zo’n kleine bite. Ik besloot meteen al dat ik er daar wat van mee naar huis wilde nemen. Toen werd ons gevraagd om één kerstbal uit te kiezen, voordat we aan het schrijven begonnen. Wat een zaligheid om te mogen snuffelen tussen al dat moois. 

Ik voelde me heel even weer een klein kind met een stuiver in mijn knuistje. Bij de sigarenboer op de hoek waar papa zijn pijptabak altijd kocht, mocht ik voor die ene stuiver één snoepje kopen. Een schuimblok, zwart-wit, noga, jojo-drop of toch maar dat stroopsoldaatje? Ik kon nooit kiezen.

En ook hier in deze galerie: ik kon niet kiezen. Ik werd een beetje opstandig, omdat we een kerstBAL mochten uitkiezen. Mijn gedachte was meteen: “Ik bepaal zelf wel wat ik kies en dat wordt dus sowieso geen bal“. Ja ja… ik hoor sommigen al zuchten -grinnik.
Ik koos voor een retro paddestoel, zo eentje op een metalen knijpertje. Wie van mijn bouwjaar is, weet vast wel welke ik bedoel. Ik vroeg me af hoe de opdracht verder luidde. Wel, we gingen associëren. 

Bovenaan het papier moest je schrijven wat je had gekozen. Ik schreef op: ‘paddestoel’.
Dan kwamen links op het papier de associaties. Eerst in één woord: wat associeer ik met paddestoel? Ik schreef op: ‘kabouter’.
De volgende stap was: schrijf twee woorden op die je associeert met kabouter. Ik schreef op: ‘sprookje’ en ‘bos’. Vervolgens was de vraag: waar associeer je deze twee woorden samen mee? Ik schreef op: ‘Efteling’.

Klinkt het warrig? Dat is het niet hoor, als je het gewoon doet. Maar dit is nog niet alles (o jee… nóg warriger…) 

Aan de rechterkant herhaal je alle stappen nog eens op dezelfde wijze. Ik associeerde ‘paddestoel’ dit keer in één woord met ‘roodwit’. De twee woorden daaruit voorkomend werden: ‘Ajax’ en ‘vlag’ en de associatie van deze twee woorden samen, werd: ‘supporter’.

Rechts was ik dus geëindigd met ‘Efteling’ en daar kwam links ‘supporter’ bij. Nu moest er alleen van deze twee woorden samen nog een laatste associatie gemaakt worden. Ik schreef op: ‘erelid’. Met als achterliggende gedachte: als je een enorme supporter bent van de Efteling, dan benoemen ze je daar vast tot erelid.

Uiteindelijk werd mijn paddestoel dus getransformeerd tot erelid. Einde associatie-oefening. Daarna kregen we de opdracht om hier in een paar minuutjes iets over te schrijven.
Ik schreef:

“Erelid” voortgekomen uit “Paddestoel”. 
Nee hoor, die associatie is echt niet raar, ook al klinkt het misschien zo. Erelid ben je namelijk als je op een paddestoel mag plaatsnemen. Dat mag heus niet zomaar iedereen. In dit geval is het alleen voor de koning der elfen en kabouters: Oberon.

Oberon draagt een wolwitte mantel en spreekt zijn volkje regelmatig toe, gezeten op  een prachtige vuurrode paddestoel, die speciaal wordt uitgekozen voor deze gelegenheid. Het volk luistert aandachtig naar hun koning en als deze zijn zegje heeft gedaan is de bijeenkomst voorbij, dan staat hij op. Ineens zie je hoe zijn witte mantel allemaal kleine witte pluisjes, als ware het minuscule sneeuwvlokjes, heeft achter gelaten op de rode viltige hoed van de paddestoel. Grappig hè, kindertjes? Ik wist het ook nooit, dat die witte vlekjes op rode paddestoelen ontstaan doordat koning Oberon erop heeft gezeten.

Ik kijk naar de paddestoel met het knijpertje voor mij op tafel. Dan zie ik op de hoed witte stipjes en weet ik: Aha! Ook deze is (letterlijk) bezeten door een erelid: Oberon!

En ja.. ik had toevallig mijn witte vest aan, waarover ik in mijn blog van de vorige week iets schreef. Al schrijvend kwam het in me op om ‘m voor deze gelegenheid eens uit te lenen aan Oberon 😉

In het voorlees-rondje “uit eigen werk” is het overigens heel erg leuk en verrassend om te luisteren naar de uiteenlopende schrijfsels van de andere deelnemers. Op den duur kun je zelfs elkaars schrijfstijl herkennen. Ik herken de mijne meestal aan een op hol geslagen kinderlijke fantasie en dan ook nog eens van het type eigenwijze pipi-langkous. Hahaha… zolang het dan maar op papier is 😉
Ik gun het iedereen: je ongegeneerd uitleven op papier! Of associeer eens en kijk waar het je toe leidt, gewoon voor de lol! Enne….je kunt je schrijfsels daarna gewoon ritueel verbranden of opeten, geen mens die er dan van weet..