Herfstvakantie

Gedoe! mopper ik, terwijl ik op het laatste nippertje toch de rits van mijn reistas nog eens opentrek.
Hup, dun jurkje eruit, gebreid exemplaar erin. Stel dat het de hele week koud is daar.
Met ‘daar’ bedoel ik Limburg. Don en ik gaan er even samen een weekje tussenuit. We hebben het verdiend, vinden we zelf nadat onze zomervakantie compleet in duigen viel. 

Pas als al onze (van mij ‘ietsje’ meer…) bagage in de auto blijkt te passen en we eenmaal op weg zijn naar onze vakantiebestemming, vind ik het helemaal prima. Maar vóór die tijd… hou op, schei uit -dan ben ik niet te genieten. Ik háát inpakken! Het duurt bij mij alleen al een eeuwigheid voordat ik heb besloten wat wel en wat niet mee gaat. Dat vind ik dus ‘gedoe’ en laat dat dan ook regelmatig zuchtend weten, terwijl ik van alles uit mijn kast pluk en de helft daarna toch maar weer terugleg. 

‘Ons huis is te klein!’ is nog zo’n kreet die ik dan sla. Zo onhandig, ik kom een kamer te kort!
In ons vorige huis kon ik namelijk op mijn gemak alles verzamelen. Dan legde ik ruim van te voren in de studio op de begane grond alles op onze grote tafel. Daar was ruimte genoeg voor alle tassen waarin later alles in gepropt moest worden, een uitdaging op zich. Daar lag het allemaal uit de weg en uit het zicht, aangezien wij op de eerste verdieping woonden en zelfs nog een verdieping hoger sliepen. Ruimte zat. Te veel eigenlijk, nu ik het goed beschouw.

Ik ben nog steeds blij met ons gelijkvloerse appartement en nee natuurlijk is het niet te klein. Precies goed eigenlijk. Meer ruimte hebben wij samen niet nodig. Het is voor mij alleen een kwestie van organiseren met inpakken als we op vakantie gaan. Ik ben wispelturig te zeurpieterig en te miezemuizerig. Don presteert het altijd om in een korte tijd voor vertrek alles in één keer bij elkaar te graaien en in zijn koffer te stoppen. Dat past dan ook nog! Gaat mij niet lukken. Sowieso is mijn excuus nu: Het is herfst! Want echt, een zomerweekje weg is veel makkelijker in te pakken: dunne flodderjurkjes en een kaftan. Appeltje eitje.
Een herfstweekje is lastiger. Ik wil per se mijn roze fluffy badjas mee, voeg daar nog drie gebreide jurkjes aan toe en mijn reistas gaat dán al met moeite dicht. Wat neemt dat een plaats in beslag! Waar laat ik de rest?
Ik zei het je al: Gedoe!
Misschien ga ik voor een volgende vakantie toch eens van die (volgens de reclames handige)vacuumzakken aanschaffen. Zou dat écht wat zijn?

Limburg. Daar zitten we dan, vlakbij ons vertrouwde Arcen. Ik ben de tel kwijt en weet niet meer hoe vaak we hier en in deze omgeving zijn geweest. Ooit nog met mijn beide ouders. Later, na het overlijden van mijn vader, kwamen we er met mijn moeder en haar vriend/partner. En niet te vergeten keer op keer met onze vrienden. Ik begrijp en ervaar nu maar al te goed wat er bedoeld wordt met “Memory Lane”. Iedere weg die we hier inslaan, roept een glimlach en herinneringen op. Waardevolle en soms ook met een tikje weemoed. Ach was het nog maar toen… zomaar voor heel eventjes..

Qua weer treffen we het niet echt. Tsja, wat wil je in november? We hadden er rekening mee gehouden, voor zover dat al kon. Gelukkig is het niet heel erg koud, maar oh…nat nat nat! Hoeveel regen kan er nog vallen? Het weerhoudt ons echter niet om op pad te gaan. Regenjassen aan en tóch dat ene plaatsje net over de grens even aandoen. Hevige regenbuien zijn dan wel weer een goed excuus om een zoveelste Konditorei maar even in te duiken om te “schuilen” mit Kaffee und Kuchen. Ach, als het droog is, lopen we dat er wel weer af 😉

Zeg nou zelf, deze Konditorei (klik) kun je toch niet voorbijlopen zonder er eventjes binnen te wippen? Ik kon er overigens slechts een klein stukje van filmen zonder personen in beeld, maar het geeft een impressie. Hoeveel meer prullaria en tierlantijntjes kun je er nog meer kwijt? Thuis zou ik er niet aan moeten denken, maar hier heeft het beslist wel iets.

Verder zijn we tot nu toe iedere dag op pad geweest. Aan het eind van de dag heb ik het dan wel gehad. Pfff, dan voel ik werkelijk alle spieren in mijn lijf. Desondanks is het goed om weer lekker buiten in beweging te zijn. Vandaag zijn we er maar een half dagje op uit getrokken, de rest van de dag lekker relax en even niks. In het huisje waar we verblijven is naast een ‘Sunshower’ ook een bad en een infrarood sauna. Bij een drogist heb ik allerlei hamamverwennerijtjes gekocht: scrubje, zeepje, maskertje, crèmetje… mmm lekker.  Ga ik me zo maar eens aan wagen. Ik was het al eerder van plan, maar toen schoot me ineens te binnen dat het blogdonderdag is. Die wilde ik toch niet overslaan zonder een klein stukje schrijven. Even een paar kiekjes erbij en klaar. Zo, ik ga ik weer verder vakantie vieren!