Creabea

In mijn laatste decemberblog van vorig jaar, schreef ik: 

“In het nieuwe jaar hoop ik in ieder geval nog verder te kunnen opbouwen qua bewegen, ofwel: weer meer, maar vooral ook onbelemmerd, kunnen dansen! En weer op pad gaan, mijn actieradius vergroten.
Verder hoop ik op plezier, inspiratie, creatieve ingevingen, ontmoetingen en draagkracht voor eventuele ‘mindere’ momenten.”

“Lekker bezig”, wilde ik vandaag als titel gebruiken, maar het klonk me vaag bekend in de oren. Inderdaad! Het bleek dat ik al eerder een blog heb geschreven met dat opschrift. Toch zijn ‘lekker bezig’ wel de woorden die ik zou gebruiken als reactie op mijn bovenstaande tekst van december.

Nauwelijks drie maanden later zit er daadwerkelijk vooruitgang in mijn bewegen, ondanks mijn valpartij halverwege die periode. Hierdoor liep ik een paar weken vertraging op, omdat ik door pijn verhinderd werd in mijn doen en laten. Ik voelde me toen af en toe net die slak op de bodem van de put, tien meter in de diepte. Ja die! Die van dat rekensommetje. Overdag kroop hij traag langs de wand een meter omhoog en ‘s nachts gleed hij dertig centimeter naar beneden. En nee, je hoeft me echt niet te vragen na hoeveel dagen die slak eindelijk boven was.  Ellendige rekensommen! -maar dit terzijde 😉

Het dansen gaat goed! Ik kan steeds langer doorgaan, maar van voluit springen wordt mijn lijf nog niet echt blij. Hier en daar een huppeltje -of iets wat daarop moet lijken- lukt wel, al lijk ik dan wel op een half lam lam. Grinnik.  

Met mijn hoop op inspiratie en creatieve ingevingen, heb ik werkelijk iets over me afgeroepen! Allemachtig, het lijkt niet op te houden: ik haak, knip, plak, schrijf, lees, teken, kleur en zelfs bak, me een massa dopamine bij elkaar. Want zoals bekend: je hersenen maken dopamine aan als je creatief bezig bent. Da’s mooi, want dat heeft een kalmerend effect op je brein en lijf. Vooral als je helemaal op kunt gaan in het moment, anders gezegd: als je in een flow raakt. En nee: daar bedoel ik helemaal niets zweverigs mee. Gewoon relax en er komt geen paddo aan te pas!  

Voorbeeld:
Ik was laatst bij de bijeenkomst “Mijmeren op Papier”.
Wie mijn blogs regelmatig leest, weet dat ik daar maandelijks naar toe ga.
Met een klein groepje schrijven we daar samen, ieder afzonderlijk in ons eigen boekje, aan de hand van een onderwerp. De afgelopen keer gingen we eerst een collage maken. Uit een stapel verschillende tijdschriften moesten we twaalf vierkantjes van vijf bij vijf centimeter verzamelen.
“Gewoon bladeren en kijken welke afbeeldingen jou aanspreken om er vierkantjes uit te knippen. Die mag je dan op een A4-tje plakken”.
Daarna mochten we letters of woorden uitknippen, die bij de vierkantjes geplakt moesten worden.

Ik vermoedde dat we aan de hand van onze collages een schrijfopdracht zouden krijgen. Maarrr… zover kwam het niet eens. De tijd was om. Wat zeg ik? Omgevlogen! Twee uur lang hadden we aandachtig gebladerd, geknipt, geplakt…. en al die tijd waren we muisstil.
Kun je het je voorstellen? Haast niet hè? Grappig dat je zo geconcentreerd aan het frutselen kan zijn. En ja: “In een flow kan geraken”. Best lekker eigenlijk, een paar uurtjes nergens aan hoeven denken. Ik ging in ieder geval met een ontspannen gevoel naar huis. Daar heb ik mijn collage voorlopig opgeborgen in afwachting van de vervolgopdracht. 

Tijdens de afgelopen donkere dagen tussen Kerst en Oud & Nieuw, stuitte ik op internet op het fenomeen “Boekselen”. Als je dat intypt bij Google search, dan vind je er van alles over. Ik waarschuw je wel, want bij mij werkte het ver-sla-vend. Een nieuwe creabezigheid was geboren.

Boekselen is een woord (en een bezigheid) dat ontstaan is uit een samenvoeging van twee woorden: Boek en Knutselen. Je gebruikt een oud boek als basis om er vanalles in te knutselen. Of mooier gezegd: je gebruikt het voor kunstzinnige expressie. Oké, nu niet meteen denken “Kan ik niet!”

Ik wilde het tenminste wel eens proberen.
Eerst een oud boek pakken. Eentje die je toch niet meer leest, zo stond het er.
Afijn, bij poging één kwam ik niet ver. Dat wil zeggen: ik heb werkelijk uren bij mijn boekenkast gezeten. Aarzelend over welk boek ik zou gaan gebruiken. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te kliederen en te plakken in Toon Tellegen, zeker niet in Carl Jung. Talloze boeken heb ik in mijn handen gehad. Waar ging deze ook al weer over? Even een stukje lezen….
Afijn, zo verzandde ik in herhaaldelijk:  ‘een stukje lezen en weer wegleggen’. Laat maar!

Totdat iemand, die bekend is met het Boekselen tegen mij zei: “Nee joh! Je moet gewoon naar de kringloop en daar een mooi oud boek uitzoeken”. 
Zo gezegd, zo gedaan. Voor vijfenzeventig cent kocht ik een drie-stuiver-roman (hee, hier klopt iets niet 😉 ) uit 1985.

Opdrachten die je in het boek kunt uitvoeren, kun je volop op het internet vinden. Of je laat je eigen creativiteit er op los, zoals ik dat vaker doe. Oké, voor wie het niet kent, klinkt het waarschijnlijk vaag. Ik laat je een paar voorbeelden zien uit mijn boekje.

De opdracht hieronder luidde zoiets als: “Sla een willekeurige bladzijde open en zet een kader om alle woorden die betrekking hebben op personen. Dan breng je deze woorden met lijnen in verbinding met elkaar.”
Kijk, er ontstaat een netwerk en daaromheen heb ik een kleurtje aangebracht.

Soms kies ik een opdracht om uit te voeren, hoef ik niet na te denken wat ik zal doen.
Vaker nog, lees ik een bladzijde en zoek een woord waar ik een tekeningetje bij maak. Of ik kies een woord waarbij ik dan een passend plaatje of afbeelding zoek uit een reclamefolder of tijdschrift.
Zoals hieronder bijvoorbeeld:

Bij de bovenste twee ‘boeksels’ heb ik eerst de woorden omlijnd en heb naar plaatjes gezocht die ik er bij heb geplakt.
Bij de onderste twee heb ik bij de woorden die me aanspraken, zelf wat tekeningetjes gemaakt. Het hoeft niet mooi te zijn en niet precies.
Het boekselen doe ik voornamelijk ‘voor de leuk’. Zomaar af en toe als tussendoortje. ’t Is weer eens iets anders als haakdiagrammetjes lezen.

Mijn haakpatroontje, waar ik vorige week over schreef, is trouwens af. Pas naderhand las ik bovenaan de beschrijving, dat het niveau “Gevorderd” is. Ja, daar was ik inderdaad zelf al achter gekomen. Pfff… na gepuzzel en lezen, GOED LEZEN (en doen wat er staat!), is het uiteindelijk gelukt!

Met al mijn dagelijkse bezigheden en verplichtingen (ook al zijn een aantal daarvan ‘vrijwillig’), kom ik soms tijd te kort. Ondanks dat, heb ik mezelf aangeleerd om -hoe druk ook- tóch tijd te nemen om iets creatiefs te doen. Al helemaal als je je bedenkt dat creativiteit goedbeschouwd gezond is. Laat ik het anders formuleren: door creatief bezig zijn daalt je stressniveau.

Dus zeg ik: Pak eens een oud boek, of scheur een tekstpagina uit een krant of tijdschrift en leef je daarop uit met (kleur)potlood of een stift. Gewoon een keer proberen joh!
Wees eens Creabea!