Netjes

Zo dan! Wat ziet mijn eettafel er netjes uit hè? Voor mijn doen dan.

Ineens was ik al die rondslingerende zooi zat. Het kwam ook omdat ik door alles wat er lag mijn mok thee niet eens had gezien, toen ik mijn opengeslagen laptop een stukje naar achteren schoof. Oeii!
Met een verschrikte gil tilde ik in een reflex mijn laptop de hoogte in. Helaas kon ik mijn boeken niet meer redden van een zee van thee. Eentje wel, die gaf ik een duw zodat -ie op de grond viel. De thriller waaraan ik net begonnen was absorbeerde het vocht als een spons. Thriller is nu horror…..Getverderrie!

Opruimen die tafel en wel nu!
De vraag is alleen: Voor hoe lang blijft die zo?
Hoe doen anderen dat? Hoe blijven hun tafels zo netjes?
Bij mij zijn er nu eenmaal altijd dingen die ik in het zicht wil houden. Daar moet nog iets mee en als ik het opberg, vergeet ik het geheid.
Zo zitten in de grote gele enveloppe die daar nog ligt, belangrijke stukken die ik moet doorlezen. Daarbovenop ligt een brief die ik nog ga beantwoorden. Dat notitieboekje met pen ligt er eigenlijk altijd, want het is handig om snel even iets op te schrijven. Niet alleen voor mezelf, ook voor Don. Voor elkaar eigenlijk. Zo’n boekje is dan handiger dan van die gele post-it’s die doorgaans nooit blijven plakken waar je ze wilt hebben.

Mijn nieuwe aanwinst mag nog even op de tafel blijven pronken. De thermosfles die in bijpassende kartonnen koker werd geleverd. Zelfs het verpakkingsmateriaal is mooi! Daar past mijn bluetooth geluidsboxje precies in als ik dat ding mee wil nemen. Handig!
De thermosfles is bedoeld voor koude dranken. Ik heb nog een andere, die is voor warme dranken. In beide -afzonderlijke- flessen gaat 600 ml. Nu kan ik jullie haast horen denken: “Ja? Dus? En? Zoveel drink je niet eens!”

Terecht, want inderdaad: ik drink (véél) te weinig! De flessen gaan mij hierbij helpen. Ik vul ze ‘s morgens allebei met thee en water met een smaakje. Warm blijft warm en koud blijft koud, geen omkijken meer naar. Die flessen moeten dezelfde dag nog leeg. Het liefst nog een keer bijvullen natuurlijk. Niet meteen overdrijven, eerst eens opbouwen….
In het water drop ik een soort mini dobbelsteentjes, die al bruisend een smaakje geven door de natuurlijke fruit- en plantenextracten. D’r zitten ook vitaminen in en het bevat geen suiker.
Nu ben ik niet zo van het “reclame maken”, maar misschien (her)kennen sommigen van jullie waar ik het over heb. Over het systeem en product wordt gezegd dat het een nieuwe manier van hydrateren is met als missie: “Drink meer water en verminder plastic”.
De naam ervan heb ik min of meer al genoemd 😉

Ik kan me voorstellen dat sommigen grinnikend of hoofdschuddend denken: Mens, doe niet zo ingewikkeld. Drink gewoon (kraan)water! Dat mag je denken hoor. Maar, geloof me: dat werkt niet bij mij, ik krijg het niet weg. Dus laat mij maar ‘hannesen’ met mijn mooie, duurzame, plasticvrije flesjes: zolang het maar werkt. En daar ziet het waarachtig nog naar uit ook, netjes toch!

Weer dat woord ‘netjes’. Multi-inzetbaar, net zoiets als ‘lekker’. Daar schreef ik ooit iets over in een blog, schiet me te binnen. Wacht, ik doe even een zoekopdrachtje op mijn blogsite…. O ja hier, gevonden! Het was in mijn blog “Lekker, tijd!” en om precies te zijn in deze alinea:

Met een fors Amerikaans accent en gebroken Nederlands verklaarde hij: De meest rare woord dat jullie hebt, is the word ‘lekker’. Ik begrijp absoluut niet. Jullie zeggen ‘het is lekker weer’. Als ik vraag hoe gaat het, jullie zeggen ‘Gaat lekker hoor’. Als wij gaat eten, jullie vinden de eten lekker. Ook zeggen jullie ‘Ik ben morgen lekker vrij’. Maar de ergste vind ik nog dat iemand laatst zegt ‘Ik had zo een hekel aan die persoon, maar nu is hij lekker dood’. Oh my, wat vreselijk zo te zeggen. Really, ik begrijp die woord lekker totaal niet!  Leggen jullie mij uit?

Lastig soms, de Nederlandse taal, zeker als eenzelfde woord in verschillende situaties gebruikt wordt. Netjes is wat mij betreft ook zo’n woordje. Of nou… net iets anders…

Netjes werd mij als het ware met de paplepel ingegoten.

• Ik ben netjes opgevoed.
• Ik leerde netjes te spreken en vooral met twee woorden: niet “Ja”, maar “Ja mam” Tegenwoordig doe ik dat met een knipoog, bijvoorbeeld als Don mij iets vraagt. Ik antwoord dan gekscherend met “Ja ja” of “Nee nee”
• Ik leerde al vroeg om netjes te eten: met mes en vork, niet zwaaien met je bestek, ellebogen van tafel en niet met volle mond praten.
• Wanneer ik als kind nieuwe schoentjes kreeg, werd er dreigend gewaarschuwd: “Hou ze een beetje netjes!” (…want anders….!)
• Mijn moeder borstelde mijn haren super strak naar achteren in een hoge paardenstaart.  Het is dat “Gabberwijffies” toen nog niet bestonden (…maar anders…!) Ik vond het vreselijk, die staart, maar het was mijn moeders interpretatie van netjes. Nu heb ik er mijn voordeel aan, denk ik wel eens, want: weinig rimpels in mijn gezicht! Die hadden geen kans, ze zijn voortijdig volhardend gladgetrokken. Grinnik.

Het zijn zomaar wat voorbeelden en op school was het niet anders. Daar moest ik netjes rechtop zitten en deed ik mijn best om netjes te leren schrijven. Geloof me, ik wilde dat echt wel, maar ik was geen goede vriendjes met die ellendige kroontjespennen en immer vlekkende inkt. Drama!

Tegenwoordig kán ik netjes schrijven (als in: met mooie letters), mits ik er de tijd voor neem. Veel vaker komt het voor, dat ik haast heb en raffel ik mijn notities af. Dan doen mijn hanepoten werkelijk niet onder voor een handgeschreven recept door mijn huisarts. Het lijkt wel hetzelfde geheimschrift.

Netjes schrijven als in: beleefd, kan ik ook -als het moet. Zo heb ik meerdere keren geprotesteerd als er onterecht een bekeuring onder de ruitenwisser van mijn voorruit geklemd zat. Ik schreef dan netjes mijn bezwaren die leiden tot een positief resultaat: “Uw bekeuring wordt geseponeerd.” Zie daar: het netjes zijn bracht me ergens, ik deed er mijn voordeel mee.

Netjes zijn heeft mij geleerd dat ik mezelf altijd recht in de spiegel kan en durf aan te kijken.
Netjes is ook: elkaar aankijken. Zeker als er tegen je wordt gepraat. Och.. en al helemaal als je iemand feliciteert of condoleert. Hoe vaak gebeurt het niet, dat je wél een hand krijgt, maar dat de gever alvast een vluchtige blik werpt op een persoon verderop in het rijtje. Da’s niet echt netjes.

Tsja en netjes zou het ook zijn als we de ander laten uitpraten en niet in de rede vallen.
Helemaal netjes is: écht luisteren en horen wat de ander gezegd heeft.

Helaas zijn het andere tijden geworden. Grimmig soms, waarbij netjes een uitgestorven fenomeen lijkt te worden. Zo van: “Ach een ander is ook niet netjes, dus waarom zou ik dat wel zijn?” Best jammer, die gedachtegang!
Weet je, laat ik de eer maar aan mezelf houden.
Wel zo netjes.
Oké… af en toe een beetje stout. Moet kunnen 😉

Tijd om mijn flesje netjes leeg te drinken…
…Cheers!