Van lunch tot label

Vanmorgen dacht ik nog: ik neem een schrijf-vrije Hemelvaartsdag vandaag.
Niet omdat ik plannen had om naar de opening van het strandseizoen in Hoek van Holland te gaan hoor. De braderie langs de rivierkant is daar gisteren sowieso afgeblazen in verband met de voorspellingen van windkracht 5 tot 6 vandaag. 
Maar nee, het is in verband met andere bezigheden: een gezamenlijke lunch om precies te zijn. 

Vandaag hebben we die georganiseerd bij ons beneden in de gezamenlijke ruimte van ons appartementencomplex. Normaliter zouden we in het Atrium onder het glazen dak gezeten hebben, maar qua temperatuur  was het daar toch wat frisjes. Bovendien was het uitzicht naar buiten. precies tijdens lunchtijd, somber door het regenachtige weer.

Onze gemeenschappelijke ruimte heeft de oppervlakte van een woonappartement, maar dan zonder slaap- en badkamerindeling, zeg maar. Eén grote ruimte met wel een keuken, toiletgroep en een berging.

Een aantal buren zijn vakantie of om andere redenen verhinderd, maar we zaten toch nog met achttien man/vrouw -bijna de helft van het aantal bewoners hier- aan tafel.
Voor een paar van ons was het bijtijds aantreden om voorbereidingen te treffen. Tafels en stoelen moesten voor de gelegenheid opgesteld en gedekt zijn. Een logistiek punt voor het uitserveren van de catering werd gecreëerd.  Gelukkig werd dat laatste kant en klaar aangeleverd en was het voor ons een kwestie van soep opdienen en uithalen, broodjes uitserveren, salades klaarzetten, nog een rondje broodjes, koffie zetten en uitserveren, een mini ijsje erbij en daarna alles opruimen.  De ruimte weer in originele staat terugbrengen, zodat die weer klaar is voor de vrijdagmiddagborrel morgen.
Zo in één alinea opgesomd lijkt het “appeltje – eitje”… maar daar zijn mijn voeten het niet mee eens op dit moment. 

De leeftijden variëren hier tussen de 55 en 95, sommigen schuiven gewoon aan bij een bijeenkomst -en dat is helemaal prima, zelfs fijn dat dat kan. Gelukkig zijn er ook altijd helpende handjes.
Het is altijd maar weer de vraag of iets in de smaak valt, ook al probeer je zoveel mogelijk rekening te houden met. Vandaag was het gezellig! Een behoorlijk aantal bleef nog lang nazitten en kletsen, altijd leuk als zoiets spontaan gebeurt.

Al met al trokken Don en ik, na de tweede vaatwas ronde, om 16:30 uur de vaatwasmachine in de keuken beneden leeg. Al het servies, glaswerk en bestek ligt weer schoon op hun plek. Kláár!

Hier thuis moest ook nog één en ander gebeuren, daar had ik vanmorgen niet zoveel tijd voor. En oh ja… wat ga ik eigenlijk bloggen vandaag? Anders gevraagd: Wanneer ga ik eigenlijk bloggen vandaag? Lekker gepland weer Bo. Chop, chop.. waar is mijn laptop..

Als ik die naar me toe trek, ligt daar het kleding-labeltje nog op dat ik vanmorgen uit mijn jurkje heb geknipt. Ik wilde het vanmorgen aantrekken, maar brrrr…ik vind dat gekriebel van labeltjes in mijn nek super irritant. Normaliter knip ik die er altijd meteen uit, behalve deze dan -ik vond de tekst zo grappig en had ‘m laten zitten. Het gekriebel is minder, dus: weg ermee! Misschien naai ik m wel ergens plat onder aan de binnenkant van de zoom of zo.

Oké, je moet er wel even voor inzoomen 😉

Het jurkje had trouwens nog zo’n grappig label. Vaak check ik de waslabels voordat ik een kledingstuk koop, want ik wil er zeker van zijn dat het gewoon gewassen kan worden en niet per se naar de stomerij moet.

Toen ik dit label las moest ik twee keer kijken. Hè…staat dat er nou echt? Serieus? Hilarisch! Ik heb zoiets nog niet eerder gelezen in een label. (Of heb ik te lang onder een steen gelegen en bestaat dit al lang?) 

Wie verzint zoiets?

Afijn, ik heb besloten dat ik het jurkje nu lekker uittrek en mijn kimono aanschiet. Lekker makkelijk en lekker relax. Mijn voeten willen niet meer en mijn lage rug -of is het mijn (nep)bekkenbodem?- voelt ook moe. Niet gek na een middagje heen-en-weren. Geeft niet, ik heb het met plezier gedaan, zeker als iedereen het naar zijn -of haar- zin heeft gehad. Daar gaat het uiteindelijk om!

Dus ja, dat ga ik doen. Ik ga me omkleden, mok thee erbij, benen omhoog. Eens kijken of er iets te zappen valt waarbij ik niet hoef na te denken (streamingtip mag altijd 😉 ) 

Wacht….
Toch nog een snapshotje!
Op de valreep ontving ik een appje van iemand die deze foto heeft gemaakt. Zelf heb ik er dit keer totaal niet aan gedacht… 
De lunch staat er niet op, die mogen jullie er zelf bij verzinnen.