Zonder kaas

Wat is dat toch met kaas?
Is het je wel eens opgevallen hoeveel recepten er zijn met kaas? Zelfs als je een Google-zoekopdracht geeft op ovenschotel zonder kaas, verschijnen er gerechten waar als finishing touch tóch nog een laagje geraspte kaas overheen wordt gestrooid. Duh!

Ik zelf heb daar niet zo’n probleem mee, sterker nog: ik vind zo’n knapperig korstje eigenlijk best lekker. Voor Don ligt dat ietsje anders, hij eet helemaal geen kaas.

Toen wij elkaar net leerden kennen, dacht ik dat het een lust-ik-niet-dingetje was. Iets wat hij gewoon niet graag at. Maar nee, het ligt -letterlijk- wat gevoeliger, hij is er allergisch voor. 
En nee, het zit niet tussen zijn oren.
Dat ontdekte ik al snel toen ik aan het begin van ons glansrijk samenwonen iets had gekookt waar een klein beetje kaas doorheen zat. Moet kunnen, dacht ik. Goed roeren, dan merkt hij er niks van.
Ahum. Niets was minder waar. Diezelfde avond kreeg hij buikpijn, werd misselijk en kampte met krampen. Niet grappig.
Einde experiment Creatief Met Kaas.

Gisteren zocht ik een recept met witlof. En ja hoor, hoe voorspelbaar: op het internet stuitte ik talloze keren op witlof-ham-kaas. Kom op zeg!
Ik wilde geen salade-versie, maar een gekookte, of desnoods gewokte. Ik dacht nog aan wat één van de dames van mijn dansgroepje vertelde: zij combineert witlof met prei, paprika en (diepvries)doperwtjes. Dat ziet er zo vrolijk en kleurrijk uit, zei ze. En volgens mij smoort ze dat, dus dat is niet al te ingewikkeld — zelfs voor mij niet.
Leuk idee, maar mijn groentela liet alleen acht stronken witlof zien. En met die hitte had ik echt geen zin om eerst ook nog boodschappen te doen.

Ik wilde het niet over de hitte hebben, maar nu het woord toch gevallen is…
O, wat kan ik er slecht tegen! Meerdere keren per dag verklaar ik mezelf voor dood als ik op apegapen neerplof op de bank. Ik heb er nooit tegen gekund. Als de temperatuur stijgt zoals de afgelopen dagen, daalt mijn energiepeil tot ver onder nul.
Met de airco aan is het hier thuis best te doen, maar zelfs dan ben ik niet vooruit te branden.

Ik doe mijn best om voldoende te drinken, maar het lijkt alsof ieder glas water via mijn toch al zo gammele interne systeem linea recta naar mijn enkels zakt. Pff… zwáááár levennnn…
(Hoe heerlijk om af en toe even flink te dramatiseren 😉 )

Vandaag moest ik een pakketje ophalen. Ik deed dat vroeg en dook meteen maar even de koele supermarkt in. Zonder boodschappenlijstje,  ik zou wel zien.
Het lijkt wel alsof ik met dit weer niet helder meer kan nadenken. Of anders gezegd: ik kan gewoon niet meer verzinnen wat ik ‘s avonds wil koken.
Ik loop als een zombie langs de groentetjes en op dat moment kan niets me echt bekoren. Ligt dat aan mij? Of heeft iedereen weleens van die dagen waarop je bij alles denkt: blèh… getsie… geen trek in?
Maar ja, je moet wél wat.
Dus besluit ik om het mezelf vandaag gemakkelijk te maken. Moet kunnen, voor een keertje.

Sinds Don zijn hartinfarct — inmiddels drie maanden geleden — heb ik geen pakje of zakje meer aangeraakt voor een kant-en-klare maaltijd.
Of nou ja… niet liegen: een enkele keer een sauszakje voor bij de asperges. Maar goed.

Vandaag zwicht ik. Ik koop een maaltijdmix voor lasagne.
Ja, ja, ja, ik weet het: zelf kruiden mixen Bo!!
Maar hé, het is maar voor één keertje. Bovendien: ik koop er toch netjes een grote zak Italiaanse groentemix bij, hè? Dus ja, vandaag gewoon lekker makkelijk.
Thuis meteen voorbereiden, af laten koelen, bewaren in de koelkast — en vanavond alleen nog maar in de oven pletteren.
Zonder kaas.

Gut…
En wie weet zijn we daarna voorlopig weer drie maanden genezen van de smaak van “lui koken”.

O ja, die witlof van gisteren?
Die heb ik gewoon even gekookt, daarna geserveerd met gado-gado saus.
Kip erbij. Rijst erbij. Al klaar!
Zonder kaas.

P.S. Mocht iemand nog een suggestie hebben voor een hitteplan-bestendig recept — zónder kaas — dan hou ik me van harte aanbevolen!