S(o)uper Fort 

“Waarom rij je over de dijk en niet binnendoor langs de Stena Line?”
Pas als ik de vraag heb gesteld denk ik: Hij rijdt, moet hij weten. Waar bemoei ik me mee? Er leiden immers vele wegen naar Rome. Nou ja, naar Hoek van Holland in dit geval.

Maar als we langs de duinen rijden, frons ik toch mijn wenkbrauwen en kan ik de volgende vraag niet nalaten: “Waar ga jij in hemelsnaam naar toe?”
“Naar de bunkers” bromt Don, die het klaarblijkelijk met mijn eerdere gedachte eens is: Waar bemoei jij je mee? Toch moet ik even ingrijpen.

“Eh…. je rijdt nu richting de bunkers bij de pier, maar daar moeten we helemaal niet zijn! Het zijn die andere bunkers. Hier naar links,” dirigeer ik, “Kijk, daar verderop. Je weet wel tegenover waar vroeger het Vispaleis zat. Maar dan aan de andere kant.”
Mijn aanwijzingen zijn niet altijd even helder, ik weet het.

Het is even uitvogelen met het éénrichtingverkeer, maar uiteindelijk draaien we onze auto het met hekken omheinde terrein op.  We zijn op tijd voor onze afspraak om 19:00 uur bij Fort 1881, een historische pantserfort dat -hoe kan het ook anders- in 1881 is gebouwd ter verdediging van de ingang van de Nieuwe Waterweg en de haven van Rotterdam. 

Het terrein is enorm uitgestrekt en even kijk ik verwonderd om me heen. Sinds 1969 woon ik in deze regio en ben ik ontelbare keren langs dit terrein gereden met de auto of op de fiets -maar ik ben er nog nooit ‘binnen’ geweest. Niet op het terrein, niet in het museum, ik zou me eigenlijk moeten schamen…

En nu sta ik daar dan, samen met Don, op uitnodiging van lieve vrienden. 
Ik heb amper de woorden Zouden zij er al zijn? uitgesproken, of ik hoor in de verte luid gezang naderen: Lang zal ze leven….laaaang zal ze leven…..
Yep, ze zijn er al. 

Ik word begroet met: “Kijk eens: speciaal voor jouw verjaardag de hele locatie afgehuurd!” Ik grinnik, ja ja net echt.
We wandelen met ons viertjes langs de bunkers over het pad richting de voormalige officierskantine, waar het restaurant gevestigd is. Op het gezellige terras worden we voorgesteld aan de eigenaar cq. kok die voor ons gaat koken. Dan kijk ik nogmaals verwonderd om me heen, want er is verder geen mens te bekennen.

Gaat die kok écht alleen voor ons koken?? 
Het zal toch niet?
Ja, toch wel!

We drinken een aperitiefje in een lounge-hoekje op het zonnige terras en luisteren daar aandachtig naar een stukje historie over het Fort. Naast een bezoek of rondleiding in het museum, kan Fort 1881 geboekt worden voor grote partijen en evenementen.
Terwijl ik aan mijn drankje nip, realiseer ik me dat dit alles op dit moment dus daadwerkelijk gesloten is voor publiek. Dat we hier zo gezellig samen zijn, is dus een uitzondering.

Onze vrienden hadden het idee om ons, bij wijze van ‘mijn verjaardag vieren’, een etentje aan te bieden. In het restaurant van het Fort, ondanks dat we met ons viertjes zijn. Niet bepaald een ‘grote partij’. Nu wil het geval dat zij bevriend zijn met de eigenaar en hem al langer kennen. Hij heeft toen aangeboden: Ik kook wel wat voor jullie, kom maar gewoon. 

Nou ja, gewoon?? Dat is toch niet zomaar ‘gewoon’? Dat is bijzonder!

Het voorgerecht: Knoflooksoep (nee, nu niet bedenkelijk kijken: het was serieus overheerlijk!) hebben we in het zonnetje gegeten. Daarna zijn we verkast naar een van de lange tafels op het terras onder een grote parasol. Ik heb schaamteloos veel garnalen gegeten, maar heb me beheerst met de malse teriyaki kiphaasjes. 

Wat een bijzondere avond, aangename temperatuur, goed gezelschap, lekker eten…wat een mooie herinnering ‘voor later’. Echt zo eentje waar je later (nu dus al!) met een glimlach aan terugdenkt. 

Een samenzijn om te koesteren – dankjewel lieve vrienden, dankjewel lieve kok. Het was écht super. Of beter gezegd: s(o)uper!”

…dit kon er nog nét bij… 😉

gerelateerde links:
https://fort1881.nl/
https://www.facebook.com/fort1881 
https://feestjegeven.nl/l/historisch-fort-1881/1403925361 (titelfoto)
en uiteraard is via Google nog veel meer te vinden over Fort 1881