Flip

Ik ging vandaag op stap met Flip, nee niet die van de titelfoto.
Ik had er ongeveer drie uurtjes voor uitgetrokken. Dat liep dus anders. Vijf uur later kwam ik pas thuis. Niet omdat het zo gezellig was. Ab-so-luut niet. Van die laatste anderhalf uur heb ik me wezenloos zitten staren van het plafond naar de muren en van de muren naar de vloer. 

Uit balorigheid bracht ik een robotstofzuiger van z’n padje. Steeds als die zoevend aankwam, zette ik mijn voet midden in zijn geprogrammeerde baan. Het ding raakte me dan nét niet, tolde wat rondjes, probeerde zijn weg te hervatten -wat natuurlijk niet lukte door mijn sneaker dwars op zijn route. Met een piepje draaide hij zich om en ging dezelfde weg terug waar hij vandaan kwam.

Stofzuigertje pesten terwijl je eindeloos zit te wachten op Flip.
Pfff…. ik weet zat leukere dingen om mezelf bezig te houden, maar ja….

Ter verduidelijking: Flip is mijn telefoon. 
Een Samsung Z Flip 5 om precies te zijn. 

Zijn voorganger Flip 3 werd -zowat alweer twee jaar geleden- van mijn nachtkastje uit het ziekenhuis gestolen. Flips zijn modellen die je dubbel kunt klappen, lekker compact en makkelijk meenemen. Prima telefoons, ze bevallen mij best. Alleen liet bij allebei -na ongeveer anderhalf jaar gebruik- de beschermfolie los, precies op de vouw waar het scherm open- en dichtvouwt.

Nu heeft Samsung een prima service: zij vervangen de folie gratis. Daar zijn twee opties voor: a) de servicedienst haalt het toestel bij je thuis op en bezorgt die binnen drie dagen teug, of b) je maakt online een afspraak bij een Samsung Experience Center.

Ik koos voor dat laatste, gebaseerd op de ervaring met mijn vorige Flip -nog vóór de dief ‘m greep. Ik ging toen naar een service center in Rotterdam Zuid. Ik had me niet gerealiseerd dat het vervangen ongeveer een uur duurt. Omdat ik ‘op Zuid’ de weg niet goed weet, ben ik toen het café op de hoek maar ingedoken om mijn tijd uit te zitten. Een uur later lag mijn telefoon klaar om mee te nemen. Alles bij elkaar ben ik er in totaal ietsje meer dan twee uurtjes zoet mee geweest. 

Mijn afspraak voor vandaag had ik gepland in een service center in The Mall of The Netherlands. Vlaag van verstandsverbijstering, ik weet het…
Mijn gedachtegang was: folietje vervangen duurt een uur, dan loop ik in die tussentijd een rondje winkelcentrum -heb ik in ieder geval iets leuks te zien.

Ik meldde mij keurig een kwartier voor mijn afspraak. Vanaf dat moment ging het mis. Er was door omstandigheden maar één service medewerker. Vlak voor mijn beurt ging een klant totaal door het lint, waardoor er niet alleen onrust onder alle wachtenden ontstond, maar ook een oponthoud van ruim een uur.

Toen ik eindelijk mijn Flip kon inleveren, ben ik een uurtje gaan wandelen. Ik keek mijn ogen uit, wat een winkels. Zouden zij nou allemaal voldoende omzet halen om zo’n toko iedere maand draaiend te kunnen houden? Hoe hoog zouden de maandlasten hier zijn? Ik liep langs een stand van Dyson. Kanonnen, die prijzen!!! Heeft zo’n föhn gouden onderdelen of zo?  Ik ben hard doorgelopen, ik laat mijn gewassen haren wel aan de lucht drogen -gratis.

Ik wipte eventjes binnen bij een minerale make up winkel, zomaar om te vergelijken met het minerale merk dat ik al jaren gebruik. Er was een lippenstift die volgens de verkoopster bééldig stond bij mijn jurk. Ze zette een streepje roze op mijn hand. Sorry hoor.. maar mijn jurk is toch echt oranje. Ze zag mijn aarzeling waarschijnlijk en zette er vlug een bordeaux streepje naast.

“Deze kan ook. En weet u wat zo fijn is? Het blijft de hele dag zitten, je kunt er gewoon mee eten en drinken.”
Heel fijn, maar nee dankuwel. “Ik kijk zometeen in het daglicht wel even hoe de kleur echt is” zei ik met een smoes.

Het uurtje wandelen was zo om. Terug bij de het Samsung center zag ik al op het scherm aan de muur dat er nog vijf wachtenden voor mij waren. Ik probeerde nog wel: “Ik kom alleen iets ophalen” -maar nee, zo werkt dat niet, zei de dame bij de ontvangstbalie.
Netjes wachten op mijn beurt dus. De service meneer had het nog steeds razend druk in zijn eentje. De (w)achterstand was alleen maar toegenomen. 

Ik durfde het risico niet te nemen om nog even weg te gaan en later terug te komen, want dan was ik misschien mijn plekje weer kwijt. Dus geduldig plafond staren dan maar en Samsung pesten -het robotstofzuigertje, niet de telefoon. Tsjonge, wat een Experience…

Eindelijk kreeg ik Flip, voorzien van een nieuwe screenprotector, weer overhandigd.
Ik dacht maar aan één ding: naar huis! Snel, voordat de (vroege?)spits begint.

VIJF uur voorbij, waarvan drie uur al wachtend. Zucht. En dan moe thuiskomen, waar ik nog geen meter heb uitgevoerd.  
Blèèhh.
Eerst koffie.

Dan plannen maken voor het avond eten, dat is niet zo ingewikkeld – ik roep: “Don, zullen we straks gewoon iets lekkers bestellen bij de toko?”
“Ja best!” roept hij terug.
Mooi, da’s dan ook weer geregeld.
Kan ik nog net een stukje schrijven. En voor de rest wordt het niet zoveel meer vandaag, ik ben uitgeflipt.

neeeee….die lippenstift! Ik krijg het er écht niet meer af…