Muziekjes

Wat zijn nou vier dagen? Of eigenlijk drie en een half.
Het hangt er vanaf hoe je er tegenaan kijkt.

Als je op donderdagavond in de auto stapt en richting de hei (of een andere leuke omgeving) rijdt dan voelt dat onderweg al als: Heerlijk een lang vrij weekendje weg. Lekker genieten, dat kan ik me zo voorstellen.

Maar als je op donderdag een medisch onderzoek hebt ondergaan en de arts zegt dat je maandagmiddag de uitslag krijgt, dan krijgt zo’n lang weekend ineens een andere lading. Die kan dan niet snel genoeg voorbij zijn. Dat kan ik me niet alleen voorstellen, dat wéét ik uit meerdere ervaringen.

Vandaag constateer ik weemoedig: Nog amper vier dagen te gaan en dan is het alweer september.

Toen ik afgelopen juni mijn laatste dansles voor de zomerstop gaf, dacht ik: Wat een zaligheid, twee maanden lekker lang zomer vieren.
Lekker lang… tssss, daar zijn nu nog maar vier dagen van over. Natuurlijk kan het nog een mooie nazomer worden, maar mijn favoriete blokje van mijn eeuwigdurende kalender is vanaf volgende week acht maanden niet meer in zicht. Zucht.

Ik had mij nog zó voorgenomen: Deze zomerstopperiode ga ik mij iedere week op een vast tijdstip verdiepen in muziek en dans. Whoehaha…. wishful thinking! Ik roep dat mijn hele dansleven al tevergeefs. Eerst toen ik in de twintig was en in de dertig. En later, na al mijn vervolg dansopleidingen, weer als veertiger en vijftiger. En nu dus nog steeds. Nee, ik ga het nooit (af)leren.

Juli en augustus zijn voor mij gevoelsmatig dé zomervakantiemaanden. Best gek eigenlijk, als je bedenkt dat Don en ik juist in die maanden nooit op vakantie zijn geweest of zullen gaan. Dat heeft onder andere met Don’s werk te maken en voorheen ook met het mijne. Bovendien is het overal superdruk in het hoogseizoen en betaal je voor alles de hoofdprijs, daarom: laat maar!

Nu de laatste dagen van augustus een feit zijn, krijg ik het ineens op mijn heupen. Ik MOET mij nu toch écht in mijn les voor komende dinsdag verdiepen. Multitask, want dat kan ik (….) en dus dompel ik mij, tijdens het voorbereiden van het eten voor vanavond, onder in klanken. Die van Bach, Vivaldi, een Keltische wals en welja, ook nog maar een opzwepend Grieks deuntje. Eerlijk gezegd voel ik me door dat laatste een beetje opgejaagd. ‘t Is niet bepaald muziek om een uitje bij te snipperen, zeg maar, ik zou er acuut een vingerkootje door kwijtraken als ik nu niet oppas met mijn keukenmesje.

Het is een zogenaamde hasapiko, een van de vele traditionele Griekse dansen. In dit geval een eenvoudige met niet al te ingewikkelde stappen, ook al doet de muziek vermoeden dat iedereen straks gaat struikelen over zijn eigen benen. Ah, nee hoor, dat gaat echt niet gebeuren. 
De choreo heb ik uitgeschreven op papier, misschien maak ik ooit een filmpje van de uitvoering. Maar, voor nu kan ik je de dans niet laten zien (of…. je moet ‘m dinsdag gezellig met me meehuppelen… Hoppa! 😉 )  De muziek kan ik je wel laten horen: 

Hasaposerviko, Nikos Ignatiadis

Zeg nou zelf, de zomer leent zich toch bij uitstek voor uitbundige, vrolijke melodietjes en dansjes? Straks als de twee blokjes van de andere trimesters van mijn kalender in beeld komen, is er weer genoeg gelegenheid voor wat meer ingetogen muziek, passend bij het seizoen. Dat is de kracht van muziek: het laat de bewegingen geleidelijk aan overlopen in een ander ritme van een dans. 

Ik zet nog wat andere nummers in een playlist op mijn Sony Walkman. Nee, niet zo’n vintage ding waar je een cassettebandje in stopt, maar een bluetooth-versie met mp3-tjes. Ja, ik loop dus écht nog met een Walkman rond 😉.
O ja, deze bijvoorbeeld, die hou ik er zeker nog even in: Imagine van John Lennon. Ik hou stug vol met het dansen voor vrede, al is het maar deze ene dans op dit ene nummer.  

Zoetjesaan heb ik aardig wat muziekjes met bijbehorende dansen op een rijtje. Wat mij betreft kunnen de voetjes dinsdag weer van de vloer. Ik ben d’r klaar voor!
Ik geef je een paar minuutjes voor jezelf, alleen maar door te luisteren naar het nummer Breathe hieronder, dat is ook de naam van de bijbehorende dans. En nee, je hoeft niet te dansen. Sterker nog: just breathe, ofwel: adem.

Wees je bewust dat je met deze muziek even geen dagen hoeft te tellen, maar alleen hoeft te ademen. Ga lekker makkelijk zitten, sluit je ogen, wees stil, luister en laat je meevoeren…

Breathe, Helen Jane Long