Vallen en opstaan

Letter voor letter tik ik in de zoekbalk van Google: B l o g o n d e r w e r p e n.

Van tevoren heb ik me voorgenomen om de eerste site te openen die tevoorschijn komt en iets zal schrijven over de eerstgenoemde suggestie die daarop genoemd wordt.
Een hele riedel websites komt tevoorschijn. Het is verleidelijk om door het aanbod van sites te scrollen, maar ik beheers me.

Schrijfvis, heet de site die als eerste genoemd wordt. Vlak daaronder staat een openingszin met grote letters: Stelen maar: 17 ideeën voor originele artikelen op je blog.
Ik ben benieuwd, kom maar op!
Het eerste idee luidt:
Dit is hoe ik mijn vak leerde met vallen en opstaan.
Ah nee! 

Ik heb onmiddellijk spijt van mijn voornemen. Zeker als ik lees dat er om tips wordt gevraagd. Want, wat voor zinnigs kan ik hier nou over schrijven?
Sowieso bestaat zo ongeveer mijn hele leven uit vallen en opstaan. Helaas niet alleen maar op vakgebied. Trouwens: mijn vakgebied?? Oef… dat is in mijn geval een ruim begrip.

Mijn carrière is op zijn zachtst uitgedrukt nogal roerig geweest. Zeg maar gerust: Nooit saai, en op zijn minst nogal gevarieerd. Niet dat ik het zo had gepland — het is gewoon gaandeweg zo ontstaan. Dus tsja, wat voor tip(s) zou ik een ander in hemelsnaam kunnen geven? 

“Volg je hart” -is dat iets? Hmmm, dat moet dan wel kunnen -als je persoonlijke situatie het toelaat, bedoel ik.
Luister naar je diepste verlangen, dat is misschien iets meer verantwoordelijk dan klakkeloos volgen. Anders gezegd: Wees eerlijk naar jezelf. Waar word je echt blij van? 
Heb lef, durf! En ja, durf ook te vallen. Leer daarvan en sta sterker weer op.

Makkelijk gezegd hè…
Maar het is niet alleen een kwestie van moed.
Toegegeven: een aantal persoonlijke eigenschappen heeft er bij mij wel aan bijgedragen. Denk aan: nieuwsgierig zijn, avontuurlijk, ondernemend, eigenwijs, naïef, impulsief en creatief.

Mijn werkend leven begon op het water, als stewardess op de Rijn. Daarna volgden uiteenlopende functies op het droge: van verkoopster bij een juwelier tot telexiste, telefoniste en receptioniste bij internationale bedrijven. En van organisator van evenementen en congressen aan de TU Delft tot senior secretaresse in de creatieve sector, tijdens mijn opleiding tot danstherapeut.

Uiteindelijk vond ik mijn hart in de zorg, waar ik eerst mensen met een verstandelijke beperking mocht begeleiden. Daarna volgde ik een post-hbo opleiding om mij te specialiseren in het begeleiden van mensen met een autisme­spectrumstoornis.

Intussen bleef de dans altijd aanwezig — eerst gaf ik beatballetles voor Penney de Jager, later danstherapie als zelfstandige en kringdans als docent Sacred Dance.

En omdat schoonheid vele vormen heeft, volgde ik tussendoor ook nog twee visagie-opleidingen, bedoeld om samen met Don fotoshoots te verzorgen — en later ook met andere fotografen.

Ik zei het je al: nooit saai -en dan heb ik alleen de ‘highlights’ nog maar genoemd.
En geloof me: ik ben wat keren gevallen en weer opgestaan. Soms door mijn Pippi-Lankoussyndroom -je weet wel-: Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.  Soms kon ik het dus niet. Maar, dat leverde me ook iets op. Ik ben er beslist creatiever door geworden. “Hoe ga ik me hier nu weer uit redden?”

Nee, je kunt van mij niet zeggen dat ik niet durf te leven 😉 
Oké, sommige keuzes waren achteraf niet de handigste. Maar spijt heb ik niet.
Ik hoor zo vaak om me heen: “Je leeft maar één keer”.
Ik formuleer het anders: “Je gaat maar één keer dood”.
Dus tot die tijd, leef ik elke dag opnieuw en hopelijk zijn dat nog héél veel keren!
Ook al is dat met vallen en opstaan!