Een nieuw begin

Waarschijnlijk heb ik mezelf ooit op een notificatielijst laten plaatsen in geval er iets nieuws te melden valt over hem. Ik was het vergeten tot ik daarnet een meldingssignaal op mijn telefoon hoorde.  “Hem” is mijn lievelingsauteur Toon Tellegen en het signaal was van de aankondiging dat er binnenkort een nieuwe verhalenbundel uitkomt.

Een nieuw begin, is de titel. In het berichtje dat ik ontvang, wordt gevraagd of ik interesse heb en de bundel alvast wil bestellen. Interesse altijd, bestellen nee. Want, ik wil me er eerst verder in verdiepen.
Als ik de omschrijving lees, krijg ik direct al de indruk dat het gaat om een gekozen verzameling van Toon’s verhaaltjes die passen bij het thema. Aha, bestaande verhaaltjes uit (m)eerdere van zijn boeken door de tijd heen, zie ik. Mijn vermoeden is bevestigd.
Wat slim: bedenk “Een nieuw begin”… en hoppa: Een nieuw Boekje. Kassa! Dat heeft die man goed bekeken. Of misschien niet hijzelf, dan wel zijn uitgever. Als je al zoveel verhalen hebt geschreven, liggen bijpassende thema’s waarschijnlijk voor de hand. ‘t Is “alleen” een kwestie van uitzoeken, ofwel herlezen en rubriceren.
Hij wel.

Ik niet. Ik doe echt iets niet helemaal goed, geloof ik.
Vandaag zit ik zo onderhand aan blog nummer 420.
Weet iemand nog wat ik bijvoorbeeld -ik noem maar iets- in de zomer van 2017 heb geschreven? Nee natuurlijk niet! Niet uit het hoofd. En ja natuurlijk, opzoeken kan altijd hè. Via het zoekopdracht-loepje op mijn blogsite heb je het zo gevonden. Negen van de tien keer zal het teruglezen van iets dat ik al een tijd geleden heb geschreven als iets nieuws lijken. Die andere twee keer zal het heel misschien een “Oh ja!-beleving” oproepen. Eigenlijk net zoals bij de verhaaltjes van Toon. Alleen hij verdient er iets mee. Ik niet.

Het zet me wel aan het mijmeren. Stel dat ik eens zou gaan bundelen? Hoe zou ik al mijn schrijfsels van de afgelopen jaren dan moeten rubriceren? Eens even prakkiseren… Ja ja, ik weet het:  prakkiseren is nog steeds geen prakTiseren. Laat mij maar even wegdromen…

Het onderwerp “Van ziek naar beter” zou een bundeltje kunnen zijn. Wat zeg ik? Een trilogie!
Ik zou de vertelsels die ik al bij de categorie “Van de Werkvloer” op mijn site heb ondergebracht er zó uit kunnen wippen. Nóg een bundeltje.
Mijn kookkunsten niet te vergeten! Dat zou bijvoorbeeld een “zoek de zeven verschillen” kook- cq. recepten-bundeltje kunnen worden.
Over muziek en dans kan ik ook wel wat bij elkaar vinden. Ook over familie, vriendschappen en ontmoetingen. 

Het zijn zomaar een paar dingen die mij op dit moment te binnen schieten qua categorieën. Tegelijkertijd lijkt mij een verzameling niet gecategoriseerde verhalen, maar van alles door elkaar, juist veel afwisselender.
Waarom moet ik nu ineens aan gado gado denken??
Sorry -ik zit zomaar weer eens op een zijspoor te associëren. Dat komt door dat ‘van alles door elkaar’. Groentes in het geval van gado2, want meer soorten is veel lekkerder dan alleen maar ééntje. Ja toch? Okeejjjj…. dit terzijde!
Ongetwijfeld zal ik van het ene idee op het andere komen als ik er echt eens goed voor ga zitten en als ik me serieus bezig ga houden met het hoe-en-wat met mijn schrijfsels.
Als…als…als… 

Ik kan me nu al zo voorstellen dat er best een berg tijd in zal gaan zitten. Wat wil ik met mijn bestaande verhalen? Dat lijkt me nou eens een mooi klusje voor als ik met pensioen ben. Oh nee, wacht…. dat is morgen al! 😉 Ehhmmmm….. even in de slowcooker maar. Geen haast.

Genoeg gemijmerd over mijn verhalen. Nog eventjes terug naar die van Toon. Een nieuw begin, eens zien wat er zoal in die bundel staat. Ach kijk, een gedichtje dat van een heel andere aard is dan de meeste dierenverhalen die ik van hem ken.
“Een Bloem” is één van de dertien gedichten die Toon in het jaar 2000 heeft geschreven in opdracht van Poetry International ter gelegenheid van de eerste Landelijke Gedichtendag in januari van dat jaar.  

Een Bloem

Als ik een bloem was,
zou ik dan nu bloeien?
Of zou ik een bijzondere bloem zijn,
een onvoorstelbare bloem,
een bloem die niet kan kiezen tussen bloeien
en niet bloeien,

En die over de rand van een vaas voorover leunt
om te zien of zijn afgrond een bodem heeft?

Of zou ik alleen maar kunnen bloeien,
moeten bloeien,
rood en gedachteloos,
op een ongerepte schoorsteenmantel, ergens
tussen schaamte en geluk?

En als ik een bloem was,
zou ik dan weten wanneer ik moest verwelken?
Nu nog niet?

~Toon Tellegen~

Een paardenbloem zou ik zijn,
een spring-in-het-veld
overal en nergens.
Eerst zonnig knalgeel en later
zilvergrijs zacht en pluizig.
Ik zou me laten meevoeren
door de wind en
me laten vallen in een veld
mij nestelen voor
een nieuw begin

Nee, ik ben geen Toon.
Maar op z’n tijd wegdromen en fantaseren lukt me wel wel. Lekker!