Caldo verde

Het servies op de titelfoto is niet mijn servies. Dat had het zomaar wél kunnen zijn. Ik had namelijk ooit precies hetzelfde Portugese aardewerk. Beetje bij beetje meegenomen in mijn koffer, beschermd tussen lagen zomerjurkjes. Iedere keer als ik in Portugal op vakantie was, kocht ik een paar bordjes of schaaltjes. De grote stukken, opdek- en ovenschalen kocht ik later in een Portugese winkel ergens in het centrum van Rotterdam. 

Bijna twintig jaar geleden woonden wij naast onze buurman die van origine uit Portugal kwam.  “F” noemde ik hem steevast. Ik trok vaak met hem op. Kokkerellen was zijn hobby, dat kon hij als de beste -en lekker! Ach, wat heb ik in die tijd vaak over zijn schouder meegekeken in de hoop dat zijn passie voor koken besmettelijk was. Niet dus. Mijn kookkunsten lijken hardnekkig hopeloos en onverbeterlijk. 

“Geduld! Geduld Bonnetje, koken is geduld!” ik hoor het hem nog zeggen. Maar dan had ik al geprikt, geroerd en het merendeel van het kookvocht door de gootsteen laten wegstromen. Oh… dat had opgevangen moeten worden… Kunnen we het niet gewoon met een beetje water uit de kraan aanlengen? Niet?
Ik was niet altijd zijn ideale keukenhulpje, zeg maar. Toch vond ik het iedere keer heel leuk en gezellig. Ik deed vooral op mijn manier mijn best. Trouwens, proeven kan ik echt als geen ander 😉

F wilde altijd in het Nederlands praten. Gelukkig, want mijn Portugees is zeer beperkt.
Mijn woordenschat -met Rotterdams accent- bestaat uit: Obrigada (dankuwel), Bom Dia (goedendag) en Ate amanha (tot morgen).
Ook al heb ik een talenknobbel, ik heb die Portugese tongval beslist niet. Net zo min als Slavische talen, daar kan ik ook totaal niets mee. Ik struikel over de klinkers.

“Caldo verde”, stond op één van mijn terra cotta schaaltjes. Wat betekende dat?
Iets groens, dacht ik, want we dronken weleens een glaasje vinho verde, groene wijn dus. 
“Het is een soep”, verklaarde F. “Een groene soep van een Portugese groente die bij jullie meestal lijkt op boerenkool.”  Grappig, dat zei hij altijd zo: ‘meestal’ in plaats van ‘het meest’.

Naast traditionele gerechten, probeerden we talloze nieuwe receptjes uit. Soms ook comfort food, dan maakten we eerst zelf caramel om later over een laagjes-taart te druppelen.
Caldo verde hebben we eigenlijk nooit samen gemaakt. Pas toen F al lang verhuisd was, zocht ik het recept zelf op in één van de Portugese kookboekjes uit hartje Rotterdam. “Makkelijk te bereiden gerechten” staan erin.
Hm hm.

Tadaaa, Caldo Verde! Zelfgemaakt. Trots stuurde ik de foto op naar F. Hij reageerde direct met een ‘feedback’: “Het lijkt goed. Maar caldo verde heeft geen grote stuks aardappelen”
Ehm… nee, ik had die moeten pureren, maar had geen staafmixer. Pletten mocht ook, stond er. Eén stomp op één aardappel was blijkbaar niet goed genoeg. Tsja… 

Inmiddels heb ik wel een staafmixer, mijn keukenla puilt uit van de handige keukenhulpjes. Dit tot grote ergernis van Don: “Alwéér een apparaat. En ga je dat ding dan ook gebruiken?” (Hi hi…herkent iemand dit?)
Maar, wat ik zeggen wilde: ik zou het recept -zeventien jaar na dato- nog eens kunnen maken. Het is per slot van rekening écht boerenkool-weer, zeg nou zelf. Het lijkt buiten heerlijk, zo in het zonnetje achter glas. Maar owee, wat is het kkkkoud vandaag. 

Goed, een variatie met boerenkool dus. Ik denk er nog even over na.
Mijn laatste poging tot stamppot was niet slecht. Maar die worst! Hou op! Ik heb (n)iets met knak- en knap- worsten. Stomme worsten! En dan zeggen ze: Gewoon de aardappelen onder in de pan, daarbovenop de boerenkool en daarbovenop de rookworst. Easy peasy. What could possibly go wrong? Nou zoiets dus:

Tamelijk consequent. Wel knap toch?

Laat je vooral niet ontmoedigen door mijn misbaksels.
Voor wie de Caldo verde zelf eens wil proberen:

Ingrediënten:
2 el olijfolie
100 gr chourico of chorizoworst, in plakjes snijden
1 ui, fijnsnijden
2 teentjes knoflook, uitpersen 
1 ¾ l kippenbouillon (Hier gaat het al mis. Ik heb níets met breuken…)
1 kg aardappelen, in blokjes snijden
200 gr boerenkool, (‘scheuren’ staat in het recept)
zout en versgemalen zwarte peper

Bereiding:
Verhit de helft van de olie in een pan. Bak de worst erin tot hij goudbruin is. Haal de pan van het vuur en zet opzij.
Verhit de rest van de olie in een pan op middelhoog vuur. Bak de ui en de knoflook tot ze zacht zijn.
Voeg de kippenbouillon en de aardappelen toe. Breng aan de kook en laat koken tot de aardappelen gaar zijn. Plet of pureer de aardappelen tot ze smeuïg zijn.
Voeg de kool en de worst toe en laat sudderen tot de kool gaar is.
Breng op smaak met zout en peper.
Serveer met knapperig brood.

Bom apetite!