Ontdekkingsreis

Het is écht anders, heb ik ontdekt: Hele dagen alleen thuis zijn, of hele dagen samen thuis.
De dagen zijn anders dan anders sinds Don thuis is. Ik kan niet goed uitleggen waarom, maar het zit ‘m in allerlei kleine dingen. Zoals bijvoorbeeld het dagelijks samen ontbijten, lunchen, de koffie momentjes tussendoor. Dat zat alleen in ‘mijn systeem’ op Don zijn vrije werkdag of op zondag. 

In datzelfde systeem zat ook de week-boodschappen doen. We waren eraan gewend om die vlak voor het weekend te doen, maar te veel zware dingen in één keer halen en sjouwen is even niet aan de orde. Vandaar dat we nu dagelijks een beetje boodschappen halen. Soms wandelen we via het park naar een supermarkt en zitten we op de terugweg even op een bankje lekker in het zonnetje. 

Toch heb ik het gevoel dat ik veel productiever ben als ik alleen thuis ben. Dan heb ik zo mijn eigen ritme. Ik plan per dag wat ik moet of wil doen en ga ik mijn eigen gang. 
Ik merk de laatste dagen dat ik veel sneller ben afgeleid en me veel vaker laat verleiden tot allerlei dingen tussendoor. Het voelt soms onbestemd, een soort van: ‘je ne sais quoi’. 

Ik kan me nu ongeveer indenken hoe het is als één van de partners al hele dagen thuis is en de ander met pensioen gaat. Dan ben je ineens samen thuis. Alhoewel, ‘ineens’ is niet helemaal het juiste woord. Met pensioen ga je niet van de ene op de andere dag. Daar ‘werk’ je naartoe, misschien door de werktijden al langzaam af te bouwen. Je weet dat het eraan komt, je kunt je erop voorbereiden.

Hoe anders is dat dan bij ons gegaan. Hoezo voorbereiden? 

Pats, boem! Ineens werd ik door ziekte uitgeschakeld. Ik wist toen nog niet dat ik niet meer terug zou komen om te werken. Mijn thuis-zijn liep naadloos over in met pensioen zijn.
Voor Don duurt het nog enkele jaren voordat hij de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Tegen die tijd zou voor ons het ‘voorbereiden’ op samen thuis pas in beeld komen. 

Pats, boem! Tot onze verbijstering kreeg Don een hartinfarct en mocht van het ene op het andere moment voorlopig niet werken. Op zoiets ben je nooit voorbereid. Het overkomt je – het overkwam ons. En dus passen we ons samen-thuis-zijn aan en houden rekening met…. Dat is inmiddels alweer zes weken.
Zes weken! Wat vliegt de tijd toch voorbij…

Begrijp me niet verkeerd, we doen het goed zo samen thuis (al zeg ik het zelf), maar…het voelt wel alsof ik “mijn donderdag” een beetje kwijt ben. De donderdagen die ik gewend ben om ‘vrij’ te plannen na mijn dansdagen aan het begin van de week en de tweewekelijkse woensdagavonden laat thuis. Dan vind ik het heerlijk om donderdagochtend rustig op te starten en lekker de tijd te nemen om te schrijven. Van dit scenario is de laatste weken niet veel terechtgekomen  en dat geeft me soms een opgejaagd of onrustig gevoel – ik  weet het niet precies. Ik hou mezelf maar voor ogen dat het tijdelijk is.

Vandaag mocht Don eindelijk opdraven voor een cardio(fiets)test bij de organisatie waar hij de komende maanden een revalidatietraject gaat volgen. De cardio-test was pittig, maar Don heeft het prima gedaan. De wandelingen en fietsritjes die hij thuis dagelijks maakt hebben daartoe beslist bijgedragen.
“Ga zo door, je doet het goed!” zei de arts die de resultaten van de test beoordeelde. Aanvullend gaf hij ook advies mee hoe en in welke mate de tijdstippen van wandelen en fietsen beter verdeeld kan worden. 

Volgende week vindt er nog een intakegesprek plaats, dan wordt meteen ook besproken hoe het persoonlijke revalidatieplan voor Don eruitziet. Hopelijk is er een locatie dichter in de buurt van thuis waar hij het hele traject kan volgen. Want nu (en volgende week) moesten we helemaal aan de andere kant van Rotterdam zijn. Duimen maar!

En zo ‘rommelen’ we voorlopig maar een beetje door. We doen ons best, we leren gaandeweg wat werkt en wat niet. We komen er wel. Bovendien is het tijdelijk –  en ik weet zeker: binnenkort vind ik mijn donderdagen ook wel weer beetje bij beetje terug.
Tot die tijd genieten we van koffie in het zonnetje, de wandelingetjes door het park en het samen-thuis-zijn.
Ik had overigens nooit gedacht dat dat laatste zo’n ontdekkingsreis zou zijn  😉