Home Sweet Home

Jawel, ik was gistermiddag al thuis. Alleen had ik toen de fut niet om nog een blog te schrijven. Wat is zo’n dag dan nog ingrijpend zeg. Eerstens alle eindgesprekken en bijbehorende informatie die je nog gauw op de valreep in je handen geduwd krijgt voordat je weggaat. En dan eindelijk naar huis! De rit alleen al is er eentje die mijn buik niet zo snel vergeet: iedere hobbeldebobbel en bocht zijn een regelrechte aanslag op mijn gespleten darmstelsel. Maar goed, toch fijn om weer thuis te zijn. Het is erg wennen met twee trappen in huis. Ik doe mijn best om mijn draai te vinden, maar het is nog knap lastig om een plezierige -maar vooral pijnloze- manier te vinden om op mijn eigen bank te hangen. Slapen viel ook niet helemaal mee, want geen verstelbaar bed en dan lig je na een week ineens wel heel erg vlak. Kortom, ik heb me maar een beetje gedeisd gehouden en een beetje suf voor me uit zitten staren. Even opladen voor vandaag. Nieuwe dag nieuwe kansen.

Zo mogelijk was deze dag nog vermoeiender dan die van gisteren. Pffff,,, die had ik niet zien aankomen. Sowieso was de opstart al anders dan in zo’n ziekenhuis, wel fijn om alles op je eigen tempo te kunnen doen maar ook een beetje eng om op jezelf aangewezen te zijn. Don vroeg naar zijn werk en daar zit je dan in je eentje met die stoma op je buik. Gezellig. Je kan er mee douchen, dat wel. Maar dat is raar en eng. Dat gaat vast wel een keer wennen, maar nu nog niet. Gelukkig was daar de thuiszorg die mij assisteert en leert hoe ik met stomaatje moet omgaan. Deze eerste keer was uitgebreid in verband met het intake gesprek. Daarna had ik nog net even tijd voor een kopje thee en stond mijn vriend de begeleider al voor de deur die met mij mee zou gaan naar een dubbele afspraak in Delft. Het stond er zo leuk op het briefje “u heeft eerst een gesprek bij de radiologe en daarna bij de oncoloog” ergens zag ik dat er ook een scan gemaakt zou gaan worden. Ok, wij op tijd weg zo romd 13:00 uur, niet vermoedend dat we pas na 17:00 terug zouden zijn. Hoezo ‘slechts’ twee gesprekjes? Kanonnen wat een info krijg je allemaal weer over je heen. Ik heb de hele stapel papieren thuis op tafel neergekwakt en ga er morgen maar weer eens naar kijken en alles op een rijtje zetten.

De radiologe heeft me onderzocht en bijgepraat over hoe en wanneer de bestralingen gaan plaatsvinden en wat de eventuele bijwerkingen zijn. De internist heeft me onderzocht en verteld hoe en wanneer de chemo plaatsvindt, over de noodzaak van de combinatie bestralen en chemopillen en over de mogelijke bijwerkingen. Bij de ct scan werd me nog iets meer uitgelegd over de werking en de wijze van de bestralingen. Er zijn 3 stipjes op mijn buik getatoeëerd, die aangeven waar precies bestraald gaat worden. Omdat ik niet nog langer in het ziekenhuis wilde blijven (ik vond het wel genoeg zo) zijn er voor a.s. vrijdag een aantal vervolg afspraken gemaakt. Ik krijg dan alle chemopillen mee naar huis (8x per dag gedurende 5 weken -ook in het weekend…. ik wil niet weten wat voor rotzooi er allemaal in mijn lijf komt…. brrrr) dan heb ik alsnog het gesprek met de oncoloog die het chemotraject begeleidt, dan wordt er nog een hartfimpje gemaakt en bloed afgenomen. Ik geloof dat ik het dan wel heb gehad voor deze week.

In the meantime voelde ik wel steeds mijn gsm hardnekkig trillen. Wie belde mij daar toch steeds? In de wandelgang naar de ct scan dan toch maar even het gesprek aangenomen. Bleek het de vervoerder te zijn die vanmiddag bij mij thuis voor de deur stond met een pakket stomamateriaal. “Maar u bent er niet en ook moeilijk te bereiken!”  Dat klopt, verontschuldigde ik me, dat komt omdat ik in het ziekenhuis ben en mijn telefoon daar heb uitgezet. “Oh nou, da’s mooi” zei de vervoerder prompt “want wij hebben het pakket nu afgeleverd op de poli. Dus als u daar nou effe meteen langsgaat, kunt u het gelijk ophalen” Poli? Wat poli? Welke poli? Ik zit nu in het Reinier de Graaf in Delft. “oooooh, nee, het ligt bij de poli in het Franciscus Vlietland in Schiedam mevrouw, dan moet u daar zo maar even naar toe gaan”  (STOOM UIT MIJN OREN) Had u het niet bij de buren af kunnen geven dan? “Nee mevrouw dat mogen wij niet”  En opnieuw bezorgen? “nee mevrouw, wij hebben afgeleverd bij de opdrachtgever. Anders moet u die maar even bellen.”

Grrrr…. leuk zo’n akkefietje tussendoor.

Maar weet je…. ik doe maar even op z’n spaans;  manana manana manana

ik word er een beetje baldadig van, dus:

toedeledokie twiet twiet