Fourth of July – 1

De titel doet waarschijnlijk iets anders vermoeden, maar het is niet meer dan dat: de vierde van juli vandaag. In Amerika een feestdag en wie weet pakt het voor mij ook nog gunstig uit en valt er voor mij ook nog iets te vieren. Deze donderdag bestaat mijn schrijfsel uit twee delen, waarvan deze een soort vooraankondiging is.

Inmiddels ben ik er zo aan gewend geraakt dat mijn bonderdag blogs die over van alles en nog wat gaan, uit mijn leven gegrepen, terwijl ik oorspronkelijk -drie jaar geleden al weer- startte met mijn Krablog (klik) nadat de diagnose endeldarmkanker over me uit werd gestort.

Het ideale traject na het verwijderen van mijn “Tumor & Co” zou zijn geweest: een paar keer om de drie maanden terug voor controle; daarna 1x in het half jaar en daarna 1x per jaar. Ik had dan nu zo ongeveer in die laatste fase van “1x per jaar” gezeten. Als alles goed was geweest wel, maar net zoals al mijn routes zonder navigatiesysteem (nee, dat is niet eigenwijs, want zo kom je nog eens ergens anders….) heb ik ook hier alle mogelijke zijpaden en omwegen genomen.

Ik ben nou niet bepaald een modelpatiënt gebleken, hooguit een interessante voor de wetenschap. Nee, het ging niet echt goed omdat mijn CEA waardes alsmaar te hoog waren. In alle tegenstrijdigheid ging het echter toch ook weer wel goed, want desondanks zijn er nooit sporen van opnieuw kanker of uitzaaiingen gevonden op de scans. Een normale situatie is dit niet en dus ben ik zodoende hardnekkig blijven hangen in de beginfase “1x in de drie maanden controle”.

Vanaf januari dit jaar, bleken mijn waardes bij de controles per keer alleen maar te zijn gestegen. Vandaar dat er vorige week voor de variatie maar weer een CT scan is gemaakt, die moet uitwijzen of er daadwerkelijk iets loos is, of niet. Wat mij betreft: liever dat laatste uiteraard.

Na mijn ontbijtje komt zusjelief mij ophalen en gaan we samen naar het Erasmus voor de uitslag van mijn bloed en scan. Hoe je het wendt of keert, het blijft altijd een beetje een spannend moment en ook bijzonder onvoorspelbaar, ik kijk echt nergens meer van op.

Maar, hoe mooi zou het zijn als de oncologen me op deze dag, the fourth of July, zouden vertellen dat mijn waardes gedaald zijn en dat er op de scan niets zorgwekkends te zien is. ’t Zou een leuk cadeautje zijn, zo vlak voor mijn verjaardag, daar kan geen flacon Bvlgari of roze tas van LouLou tegenop. Alhoewel… 😉

Wishfull thinking? We zullen het zien…
Ik kom later op de dag terug. Wordt vervolgd.