Hemelvaart

Ik kon het niet laten om vandaag twee geweldige ‘werkstukken’ van mijn twee neefjes te plaatsen. Toepasselijker kan niet: Hemelvaartsdag vandaag.
Ik vermoed dat zij in het jaar van deze tekeningen waarschijnlijk zoiets als zeven en negen jaar waren of zo? Moet je nagaan: dit jaar is de één 29 geworden en wordt de ander 31 jaar. Pfff….waar blijft de tijd…

Tegenwoordig lijkt Hemelvaart voor velen gewoon een vrije dag. Als je vaagt hoe het ook al weer zit, kun je een mompelend ‘ehmm-iets-met-Jezus’ verwachten.
Ohh.. ik moet ineens glimlachen nu ik dit schrijf. Die uitdrukking doet me namelijk weer heel even terugdenken aan mijn werkperiode in Wassenaar. In een van de woningen waar ik cliënten met een verstandelijke beperkingen begeleidde, werd kindje Jezus op ‘hoogtij-dagen’ tevoorschijn gehaald.
Ik zag het tijdens mijn dienst een keer met Pasen. Op de salontafel prijkte een geel bloemstuk met haasjes, gekleurde plastic eitjes…en kindje Jezus uit het kribje van het kerststalletje.

Hè?! merkte ik verbaasd op. Wat doet Hij nou hier? -niet oneerbiedig bedoeld overigens. Nou…vandaag is toch iets met Jezus? Dan hoort hij er toch bij? Een andere versie van Hem hadden ze niet voorhanden… Vrome en tegelijkertijd vooral glunderende gezichten keken mij aan. Mag wel toch, Bo? Anders ligt -ie daar tot Kerst in een doos. D’r zijn nog veel meer dagen dat we ‘m kunnen neerzetten toch? Ik onderdrukte een grinnik en deed een poging tot uitleggen: “Ja, maar kijk nou goed… Hij is hier toch nog maar een baby? En met Kerst… “
JA NOU EN??? riepen zij zij in in koor koor… Al goed. Ik schoot in de lach en liet het zo.

Een vrije dag dus vandaag. Sterker nog: Don is al de hele week vrij, zoals al jaren in de maand mei. Daar is een verklaring voor.
Al zolang we onze vrienden kennen (dit jaar 35 jaar 🙂 ) kijken we samen naar het Songfestival. Jarenlang waren dat dus alleen de zaterdagavonden. Dikke pret met al het nodige commentaar wat je maar kunt bedenken en niet te vergeten ieder onze eigen puntentelling.
Tot er in 2004 inmiddels zoveel deelnemers waren, dat besloten werd om halve finales in te voeren. Ineens waren er toen drie avonden om samen het hele gebeuren op TV te volgen.

Vanaf toen besloten we ieder jaar in de week waarin het Songfestival viel, vakantie op te nemen en ergens een huisje te boeken. Zo werd ons gezamenlijk weekje vrij ergens in een huisje op de hei een jaarlijkse traditie. We kennen onderhand alle Bollo’s en Koos Konijnen van diverse vakantieparken in Nederland…
Tot Covid19 daar vorig jaar helaas abrupt een eind aan maakte.

Het werd de wereld op zijn kop! Hoe het dit jaar zou verlopen, wisten we niet. Dat weet niemand. Geen plannen dus. Het is zoals het is. We zien wel. Dat geldt immers voor alles op dit moment. En ja, vandaar dus zomaar deze week vrij in mei, Songfestival of niet.

We nemen het zoals het komt en vandaag schijnt de zon. Een mooie dag om samen door te brengen. En als ik daar dan lang van wil genieten…dan zal ik nú toch echt moeten stoppen met schrijven. Ik ga mij losrukken van dit toetsenbord.. hup naar buiten!