Hobby – Lekker bezig

Ik krijg altijd van die maffe ingevingen op de gekste momenten, soms door voorwerpen binnen mijn gezichtsveld, of door woorden, muziek, foto’s, plaatjes, geuren of andere zaken die mij triggeren. Neem nou bijvoorbeeld het woord Hobby in bovenstaande titel. Hiermee refereer ik daadwerkelijk aan de betekenis zoals Wikipedia die omschrijft: Een hobby (liefhebberij) is in het algemeen een ontspannende activiteit die men met enige regelmaat in de vrije tijd uitoefent. 
Ik zocht een bijpassend plaatje, maar wat denk je dat het woord voor beeld bij me oproept?

Jawel: Holly Hobbie!
Dat bedoel ik dus met maffe ingevingen. 

Holly Hobbie, herkent iemand haar nog? Een fictief meisjesfiguur, vernoemd naar de schrijfster die niet alleen diens avonturen schreef, maar als illustratrice ook een gezicht gaf aan het figuurtje en het tot leven bracht. Jaren zeventig was ik een tijd lang enorm fan van zowat alle artikelen waar het Holly Hobbie-logo op afgebeeld stond: schriftjes, (make-up)tasjes, kleding, bekers, pennen, bewaarblikjes… te veel om op te noemen. Pure nostalgie…maar dit alles terzijde, want zie je hoe snel ik kan afdwalen? En dat alleen maar door het woord hobby. Dáár zou ik het over gaan hebben, niet over haar-van-Hobbie.

Ok, terug naar het onderwerp. Op sommige formulieren wordt je wel eens gevraagd of je hobby’s hebt en zo ja welke dat dan zijn. Ik vul daar meestal in “Alles wat maar met creatief bezig zijn te maken heeft, vind ik leuk” Bij nader inzien, vraag ik me af of dat misschien te vaag is. Alhoewel ik persoonlijk denk, dat het de lading dekt. Ik kan toch kwalijk álles letterlijk opsommen wat ik leuk vind om te doen, dat is nogal wat. Oh maar wacht, de Wiki-omschrijving zegt: ‘…activiteit met enige regelmaat…’ Aha, hm hm, dus mijn af-en-toe-projectjes zijn dan feitelijk tussendoor-hobby’tjes. Ja toch, niet dan? 

Mijn oog valt op een geopende verpakking met “draadjes”, achter in een hoekje van de kamer waar ik zit. Draadjes als in: bollen wol, waar ik een zogenaamd cosy-woondekentje van zou haken tijdens mijn herstel na de operatie. Het leek zo’n strak plan, ik zou toch niets anders te doen hebben. Helaas… haken met drie draden tegelijk op naald nummer 12 in een half op mijn zij liggende positie en met pijn in mijn lijf, bleek bijzonder onhandig. Het dapper opgestarte project wacht nu in een doos tot de huidige tropische temperaturen zijn gedaald. Lekker bezig….maar nu even niet!

Oké dan schrijven! Ik heb er altijd wel iets mee gehad, het houdt me lekker bezig, als hobby heb ik het echter nooit zo bestempeld. Best gek, want het voldoet aan alle ‘eisen’: leuk, ontspannend, met regelmaat, vrije tijd…
En tóch voelt het anders.

Met alle respect, maar bij hobbyclubs denk ik in eerste instantie toch eerder aan clubs waar mensen elkaar ontmoeten, die dezelfde interesses hebben op gebied van creatief bezig zijn. Zoiets als knutselen, tekenen, handwerken, modelbouwen of wat maar ook. Of bijvoorbeeld verzamelaars die samen komen met hun collecties om ze te bewonderen, te ruilen of kennis uit te wisselen. Om maar iets te noemen. 

En ja het is waar, ook ik ontmoet met enige regelmaat andere schrijffanaten, maar om die bijeenkomsten nou een hobbyclub te noemen? Hmmm, dat voelt voor mij toch echt anders, waarom weet ik niet. Geen idee hoe de anderen hierover denken, ik zal het ze eens vragen de eerstvolgende bijeenkomst.

Een paar jaar geleden schreef ik een blog over het ontstaan van ons eerst ontstane gezelschap: Schrijfdames
Momenteel komen wij niet meer zo frequent bijelkaar als ooit het geval was, maar het contact is er nog altijd. Wij weten van elkaar dat we schrijven en dat er altijd de mogelijkheid is om onze schrijfsels met elkaar te delen. Zo blijven we toch nog lekker bezig en verbonden met elkaar.

Over een andere bijeenkomst schreef ik mijn blog  Mateloos mijmeren. Van tevoren weten wij, als deelnemers, niet waarover wij tijdens onze samenkomst gaan schrijven. Het thema horen we pas zodra we klaar zitten met onze pennen in de aanslag. Binnenkort ga ik weer een ochtendje Mijmeren op Papier. In tegenstelling tot de andere keren, verscheen er nu in de groeps-app een verzoekje ’ter voorbereiding’: “Willen jullie twee voorwerpen meenemen?”  Spannend! antwoordde ik en dacht er meteen achteraan: Leuk!

Vanaf dat moment heb ik al talloze dingen in mijn handen gehad en teruggelegd. Jeetje… dat valt nog geeneens mee. Ik zou er niet bij na moeten denken, maar daar zit nou net de crux. Ik doe dat dus, haast automatisch, wél. Want: wat zou de opdracht zijn? Moeten we een link schrijven van het ene voorwerp naar het andere? Worden alle voorwerpen in een doos verzameld, gehusseld en mogen we er dan blind maar eentje uitpakken om over te schrijven? Of moeten we met elkaar ruilen? Tig mogelijke opdrachten komen zomaar in me op. Wat zou het uiteindelijk worden? Totaal geen idee. Ik ben nieuwsgierig. Eerst die voorwerpen maar. 

Ineens weet ik niet meer wat ik mee wil nemen. De duivenveer, die Don in het atrium vond en ermee in mijn nek kriebelde toen hij thuiskwam en ik stond te koken? De vleeshamer uit mijn bestekbak, waar ik nog nooit iets mee heb geplet -een voor mij nutteloos ding, maar waar ik nu een meesterwerk over zou kunnen schrijven? De afstandsbediening van de zonwering (die dan eerst laten zakken voor mijn vertrek en Don de hele ochtend in het donker laten zitten….grapje….grinnik…)? Een waaier, zodat ik er ook nog mee kan wapperen als het te heet wordt -gezien de hittegolf? Of beter is dan misschien een koelelement uit de vriezer! Of geen zin om te sjouwen: een veiligheidsspeld? Pfff…. keuze te over..het kan werkelijk van alles zijn….

Goed, dan ga ik nu maar eens neuzen in mijn verzameling hobbyspullen. Hobby’s zat en bijbehorende materialen dito, daar vind ik vast wel iets tussen. Het houdt me in ieder geval lekker bezig!

(Wordt vervolgd! 😉 )