
Kort 2e kerstkrabbeltje
Ook al zit het grootste kerstdeel erop, ik wens alsnog dat iedereen gezellige dagen heeft of heeft gehad.
Onze dag begon vanmorgen met een kerstontbijtje met de helft van het aantal buren uit ons appartementencomplex. Niet iedereen was in de gelegenheid om te komen vanwege andere, eigen plannen. Natuurlijk kan dat. Niets móet hier. Meedoen mág, maar is zeker niet verplicht. Op dagen als deze is het fijn dat een moment van samenzijn mogelijk is, zeker voor diegenen die anders alleen zouden zijn.
Het samen ontbijten in de gezamenlijke ruimte in ons complex was gezellig. Het duurde langer dan ik had gedacht. Tegen de tijd dat Don en ik naar huis gingen was het, bij wijze van spreken, alweer lunchtijd.
De afgelopen twee dagen, plus vanmorgen hebben we in goed gezelschap doorgebracht. De rest van vandaag zijn Don en ik saampjes en nemen we de dag zoals die komt. Nu, eenmaal weer boven in ons eigen appartement, constateer ik dat mijn blog op deze donderdag er een beetje bij in schiet. Helemaal niets schrijven vond ik ook zoiets, dus tijdens de reclameblokken van een film op TV schrijf ik een paar regeltjes.
Misschien had ik beter de TV uit kunnen laten. Ik kon het echter niet laten om zomaar even één scène te kijken van de sentimentele Sissi film (die zo ongeveer ieder jaar met Kerst op een TV-zender wordt vertoond). En ach, dan kan ik ineens niet meer stoppen met kijken -ondanks dat het zo vreselijk gedateerd is en oh, zo mierzoet. Don is gevlucht naar een andere kamer. “Even iets voor mezelf doen”, had hij gemompeld. Niet bepaald zijn type, die Sissi.
Ik daarentegen, zwijmel bij het zien van al die prachtige zwierige gala-japonnen en dat über-hoffelijke gedoe.
Soms ben ik een hopeloze romantica, niet altijd door Don begrepen.
Hi hi, dat doet me opeens weer terug denken aan die keer toen ik in een romantische opwelling op mijn beste Frans tegen hem zei: “Je t’adore”. Ik kreeg prompt doodleuk als antwoord terug: “Doe dat lekker zelf!”
Ik had hem stomverbaasd en niet begrijpend aangekeken. Afijn, toen bleek dat hij mijn spontane liefdesverklaring had geïnterpreteerd als de Engelse zin: “Shut the door”.
Lekker ding! Zucht.
Zoals ik eerder aangaf, voor vandaag zijn het slechts enkele regeltjes. Met wat plaatjes ertussen lijkt het nog iets. Bovendien: Een foto zegt meer dan duizend woorden toch? 😉
Ik ga dus weer vrolijk verder met het laatste stukje tweede kerstdag, doch niet zonder onze wens voor het komende jaar met jullie te delen.
Dit jaar besloten wij af te sluiten met een knipoog naar de verboden-advocaat-met-slagroom-gate hier in Maassluis. Het nieuws dat niet alleen de Maassluise krant haalde, maar ook alle landelijke dagbladen. Bovendien was het zo ongeveer bij alle nieuwszenders op TV te zien, zelfs in het buitenland. Hilarisch! En ja, daar konden wij wel wat mee…
Cheers!
Ontdek meer van bonblog
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
ja, daar kunnen jullie wel weer wat mee.
hihi
Proost Groen, op een stabiel, en gelukkig 2025
liefs, muis